Η Μαρία στις Ινδίες

Σήμερα θα μου επιτρέψετε ν΄αφιερώσω ένα post στην κόρη μου που εδώ και δέκα μέρες βρίσκεται στις Ινδίες, για να πάρει δίπλωμα δασκάλας γιόγκα, μετά από τρία χρόνια σπουδές εδώ.
Πρώτα θα βάλω μια φωτογραφία της όταν ήταν 8 χρονών, που την έχω ξαναβάλει στο blog, αλλά έχω το λόγο μου.

 

Ο λόγος που έχω βρίσκεται στην επόμενη φωτογραφία από τις Ινδίες πριν λίγες μέρες, όπου όπως θα δείτε, μετά από 28 χρόνια… ε, δεν έχει αλλάξει και πολύ. Χα, χα, χα…

Και μια τελευταία φωτογραφία από τις Ινδίες , με τη Μαρία και τις δυο καινούργιες φίλες της.

Και θα κλείσω αυτό το post – αφιέρωμα στη Μαρία με κάτι τρυφερό: ένα ποίημα που έχει γράψει γύρω στα είκοσί της. Σ’ εκείνη την ηλικία είχε γράψει αρκετά ποιήματα, που μου αρέσουν πολύ. Σήμερα, όμως, θα σας αντιγράψω εδώ, το ποίημα που έγραψε για τη μέρα που γεννήθηκε ο αδελφός της, την ώρα που εκείνη ήταν σε κάποια σχολική γιορτή.
Καλό βράδυ.
Π.

1η Φεβρουαρίου 1984
Καθώς απομάκρυνα τους φόβους μου χορεύοντας,
τα πόδια μου των εννέα χρόνων γίναν φτερά.
Το πιάνο χρωμάτιζε το δωμάτιο
και τα ιδρωμένα προσωπάκια με το χαμόγελο
άνοιγαν το δρόμο τους στην κίνηση.
Υποκλίθηκα κι όρμησα στην έξοδο.
Φαινόμουν λυπημένη, συχνά έμοιαζα έτσι,
ενώ μέσα μου ήμουν γεμάτη ζωή.
Δεν ήμουν πια μόνη ν’ αντιμετωπίζω τ ’ατέλειωτα τα πλήγματα,
τώρα πια, δεν θα επιβίωνα απλώς.
Είχα μια μικρή ζωή ν’ αγαπώ και να φροντίζω.

Έγραψε ο Παραμυθάς στην κατηγορία Γενικά στις24 Μαΐου 2011

9 σχόλια στο “Η Μαρία στις Ινδίες”

Σχολιάστε