Η Μαρία στις Ινδίες
Σήμερα θα μου επιτρέψετε ν΄αφιερώσω ένα post στην κόρη μου που εδώ και δέκα μέρες βρίσκεται στις Ινδίες, για να πάρει δίπλωμα δασκάλας γιόγκα, μετά από τρία χρόνια σπουδές εδώ.
Πρώτα θα βάλω μια φωτογραφία της όταν ήταν 8 χρονών, που την έχω ξαναβάλει στο blog, αλλά έχω το λόγο μου.
Ο λόγος που έχω βρίσκεται στην επόμενη φωτογραφία από τις Ινδίες πριν λίγες μέρες, όπου όπως θα δείτε, μετά από 28 χρόνια… ε, δεν έχει αλλάξει και πολύ. Χα, χα, χα…
Και μια τελευταία φωτογραφία από τις Ινδίες , με τη Μαρία και τις δυο καινούργιες φίλες της.
Και θα κλείσω αυτό το post – αφιέρωμα στη Μαρία με κάτι τρυφερό: ένα ποίημα που έχει γράψει γύρω στα είκοσί της. Σ’ εκείνη την ηλικία είχε γράψει αρκετά ποιήματα, που μου αρέσουν πολύ. Σήμερα, όμως, θα σας αντιγράψω εδώ, το ποίημα που έγραψε για τη μέρα που γεννήθηκε ο αδελφός της, την ώρα που εκείνη ήταν σε κάποια σχολική γιορτή.
Καλό βράδυ.
Π.
1η Φεβρουαρίου 1984
Καθώς απομάκρυνα τους φόβους μου χορεύοντας,
τα πόδια μου των εννέα χρόνων γίναν φτερά.
Το πιάνο χρωμάτιζε το δωμάτιο
και τα ιδρωμένα προσωπάκια με το χαμόγελο
άνοιγαν το δρόμο τους στην κίνηση.
Υποκλίθηκα κι όρμησα στην έξοδο.
Φαινόμουν λυπημένη, συχνά έμοιαζα έτσι,
ενώ μέσα μου ήμουν γεμάτη ζωή.
Δεν ήμουν πια μόνη ν’ αντιμετωπίζω τ ’ατέλειωτα τα πλήγματα,
τώρα πια, δεν θα επιβίωνα απλώς.
Είχα μια μικρή ζωή ν’ αγαπώ και να φροντίζω.
9 Σχόλια στο “Η Μαρία στις Ινδίες”
marilia
24 Μαΐου 11 στις 21:40🙂 …
τρυφεροποστ
να-τασσσάκι
24 Μαΐου 11 στις 23:52Φιλάκι
🙂
Καλό ξημέρωμα
ευαγγελια
25 Μαΐου 11 στις 10:52Να περνάει καλά, να είναι ευτυχισμένη, όπου κι αν τη βγάζουν οι δρόμοι της…
δημήτρης
25 Μαΐου 11 στις 20:22να’ ναι καλά η κοπέλα…και με το καλό να επιστρέψει.
Φιλιά
jo
26 Μαΐου 11 στις 12:04yperoxo post! isws logw apostashs…alla exw sygkinhthei idiaitera. Telika to koritsaki sou den exei allaksei 🙂
Καραπιπέρης Γιάννης
26 Μαΐου 11 στις 17:17Ποιος τη χάρη σας τώρα, θα έχετε και δωρεάν ιδιωτική δασκάλα!!!
Εκπληκτικές οι φωτογραφίες από τις Ινδίες που ποστάρει η Μαρία, το δε ποίημα υπέροχο, περιμένουμε κι άλλα…
Hengeo
28 Μαΐου 11 στις 13:26Να την χαίρεσαι και ας βγάζει γλώσσα, έχουν μία ροπή προς αυτό οι γυναίκες χαχαχα! Και να δεις τη γλώσσα θα βγάλει αν αντιληφθεί ότι ξεμπρόστιασες την ηλικία της χιχιχιχι!
Mika
30 Μαΐου 11 στις 12:15Συγκινητικό ποίημα…βούρκωσα
Με χτύπησε κατευθείαν το συναίσθημα μου για τους αδερφούς μου και συμμάχους ζωής!!!
Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης
24 Μαΐου 11 στις 20:48Όμορφο το ποίημα.Από ότι βλέπω και στο φατσοβιβλίο μια χαρά περνάνε με τη Jo.Με το καλό να την υποδεχτείτε πίσω στα πάτρια εδάφη.Πτυχιούχα πια!!
Μία όμορφη Τετάρτη να έχεις Νίκο.