Τσα…
Σας την έσκασα, δεν έβαλα επεισόδιο γιατί μου την έσκασε ο γιος μου που ασχολείται με το δικό του blog. Αλλά μου υποσχέθηκε ότι αύριο θα μπει οπωσδήποτε. Καληνύχτα και καλή βδομάδα.
32 Σχόλια στο “Τσα…”
Γιώργος
11 Φεβρουαρίου 07 στις 21:21Δεν πειράζει παραμυθά..Μόνο που σε ξαναβλέπουμε είμαστε πολύ χαρούμενοι…..το επεισόδιο μπορεί να περιμένει!!!
Citronella
11 Φεβρουαρίου 07 στις 23:54Καλή εβδομάδα:)
Φτάνει που υπάρχει το μπλογκ και σας βρήκαμε εδώ!
PANAGIOTHS
12 Φεβρουαρίου 07 στις 1:13Με «κακή νύχτα» ξεκινήσατε, και με «κακή εβδομάδα», παραμυθά! Εσύ διαφημίζεις το blog του γιου σου, και ο γιος σου διαφημίζει το δικό σου blog. Και καλείτε και παιδιά να σας θαυμάσουν; Δεν ντρέπεστε καθόλου για το βίντεο κλιπ «ο Χριστός σώζει», που μας προσφέρετε; Μια ζωή γελοίοι θα είστε, και από γενιά σε γενιά, και από πατέρα σε γιο εσείς οι θεατρίνοι; Αίσχος σας, ρε σεις!!!..
annamaria
12 Φεβρουαρίου 07 στις 1:49«Αυτό που χρειάζεται είναι η τρυφερότητα, η καρδιά και η ευαισθησία να μεταφερθούν και στο κομπιούτερ»
Ομορφα λογια που ελπιζω αλλα και ευχομαι να γινουν πραξη!!
Καλως ηρθες παλι στις ζωες μας !
Γιώργος Πύργαρης
12 Φεβρουαρίου 07 στις 8:17Kαι γω συγκινήθηκα κ. Πιλάβιε σήμερα που τυχαία έπεσα στην ιστοσελίδα σου. Είμαι και γω ένα από αυτά τα παιδιά που μεγαλώσαμε μαζί. Να είστε πάντα καλά…
Λουΐζα Κ.
12 Φεβρουαρίου 07 στις 9:07Εκατό φορές προσπάθησα να πετάξω, κι εκατό φορές μ’ απείλησε η μητέρα μου, ότι δε θα με ξαναφήσει να βλέπω την εκπομπή σας :-).
Επιτέλους, τώρα θα σας βλέπω όσο θέλω!
Καλως ορίσατε!
Λουΐζα Κ.
12 Φεβρουαρίου 07 στις 9:11…και θα πετάω όσο θέλω!
Τζωρτζίνα Κ.
12 Φεβρουαρίου 07 στις 10:18Αγαπημένε σύντροφε των παιδικών μου χρόνων σε καλημερίζω με μεγάλη συγκίνηση. Χαίρομαι αφάνταστα που ξαναγίνεσαι μέρος – ενεργό – της ζωής μου και μέσα από εδώ θα μπορέσει να σε γνωρίσει και το παιδί μου, που αν και 13 χρονών πια, έχει ακούσει τόσα πολλά για σένα και τις εκπομπές σου που μου κρατούσαν συντροφιά πριν «μερικά» χρόνια (μη νομίζεις, 13 χρονών παιδί μπορεί να έχω αλλά τα 35 δεν τα έχω κλείσει ακόμα….χαχαχα).
Η ποιότητα, η ομορφιά και το μεράκι σε κάθε δημιουργία αναγνωρίζεται όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Σε ευχαριστώ που είσαι και πάλι κοντά μας.
Ένα από τα μωρά σου κι εγώ
Kωστας
12 Φεβρουαρίου 07 στις 11:09To μαγικο μολυβι που ειναι? Με θυμαμαι να βαζω χαρτια στα τζαμια και να ζωγραφιζω με χοντρους μαρκαδορους πανω τους, για να ποτιζει το χαρτι και να βλεπω το σχεδιο απο τιν αλλη μερια…. να εμφανιζεται ως δια μαγειας…
trilian
12 Φεβρουαρίου 07 στις 12:07αχ δεν το πιστέυω οτι ανοίξατε Blog… καλως ήρθατε… αχ πολύ συγκηνηθηκα αλήθεια… δεν ξέρετε πόσο σας αγαπούσα μικρή… Καλή αρχη…
όνειρα γλυκά ..
12 Φεβρουαρίου 07 στις 13:10Αχ , γέμισε γλύκα η ψυχή μου Κύριε Παραμυθά μας ..
Ολα τα παιδικά μας χρόνια πετάνε απαλά στον αέρα ..
Πόσο χάρηκα !!!
Ηλιας
12 Φεβρουαρίου 07 στις 13:24Ομορφες αναμνησεις…
Που μπορω να βρω σε βιντεο τα παραμυθια σας για να τα βλεπουν τα παιδια μου?
Παράφωνος
12 Φεβρουαρίου 07 στις 13:29Μόλις έμαθα για σένα, πέταξα να έρθω να σε βρώ… 🙂
MARY R
12 Φεβρουαρίου 07 στις 13:30η Μαρία μου είπε για το site και χάρηκα πολύ που αποφασίσατε αυτή τη σύγχρονη επανεμφάνιση. Η κόρη μου η Σώτη ξέρει απ έξω όλη την ΑΓΕΛΑΣΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ και σίγουρα θα ήθελε να ακούσει κι άλλα από εσάς. Θα έχουμε καινούριες ιστορίες?
Κώστας
12 Φεβρουαρίου 07 στις 13:50Ελπίζω να «ανεβάσεις» κάποιες εκπομπές σου για να τις δείξω και στην 5χρονη κόρη μου για να δει επιτέλους κάτι σοβαρό στην τηλεόραση και να ξεφύγει από τα παιδικά σκουπίδια που την περιτριγυρίζουν σε όλα τα κανάλια.
Ήδη της έχω προϊδεάσει για αυτό….
Κώστας
12 Φεβρουαρίου 07 στις 13:51Ελπίζω να «ανεβάσεις» κάποιες εκπομπές σου για να τις δείξω και στην 5χρονη κόρη μου για να δει επιτέλους κάτι σοβαρό στην τηλεόραση και να ξεφύγει από τα παιδικά σκουπίδια που την περιτριγυρίζουν σε όλα τα κανάλια.
Ήδη την έχω προϊδεάσει για αυτό….
eleni63
12 Φεβρουαρίου 07 στις 15:19Mεγάλος ενθουσιασμός για τα παραμύθια…
maria
12 Φεβρουαρίου 07 στις 15:23Ma to xristo tha klapsw!! 🙂
paw na to vgalw firmani opou mporw gia to blog afto!!
efxaristoume pou xanagirisate… einai PRAGMATIKA siginitiko…
PS… exw kai tin xaderfi pou mixoklaei kai mou steile to link mesw MSN…. 🙂
meropi
12 Φεβρουαρίου 07 στις 15:30Ego eimai i xaderfi, kai ti na po, apo mikro martiriariko itan … ta elege ola… Sigkinithika poli pou sas eida pali …. posa xronia!!! (eee, oxi kai tooso polla!!!)
Τζοάννα
12 Φεβρουαρίου 07 στις 17:26Καλώς ορίσατε!! Παραμύθια αγάπης, εικόνες ομορφιάς, ένας ατελείωτος παράδεισος των παιδικών μας χρόνων, μπαίνει ξανά στις ζωές μας. Ευχαριστούμε που υπάρχετε και ευχαριστούμε πάνω απ’όλα για την αγάπη που μας μεταδώσατε. Μας λείψατε πολύ!!! Επιτέλους η είσοδος μας στο διαδίκτυο αποκτά νόημα. Καλά ταξίδια να έχουμε, με τον αγαπημένο μας Παραμυθά καπετάνιο στις ψυχές μας!
Παραμυθάς
12 Φεβρουαρίου 07 στις 18:01Ρε, παιδιά, τι είναι αυτό με σας! Δεν έχω πάθει έμφραγμα τόσο καιρό από τα χρέη μου και θα πάθω από τη συγκίνηση που νοιώθω κάθε φορά που μπαίνω στο blog! Πω, πω… καλά που εμφανίστηκε κι ο φουκαράς ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, αυτός που τελειώνει το σχόλιό του λέγοντας: «Δεν ντρέπεστε καθόλου για το βίντεο κλιπ «ο Χριστός σώζει», που μας προσφέρετε; Μια ζωή γελοίοι θα είστε, και από γενιά σε γενιά, και από πατέρα σε γιο εσείς οι θεατρίνοι; Αίσχος σας, ρε σεις!!!..» Ας είναι καλά ο καημένος που έσταξε και λίγο μίσος μέσα σ’ αυτήν την έκρηξη αγάπης, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή. Ξέρετε, αντίθετα με το τέλος του έργου, ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΦΡΑΝΚ, πιστεύω ότι ΔΕΝ «είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί στο βάθος της καρδιάς τους». Αντιθέτως, οι περισσότεροι είναι κακοί. Γι’ αυτό (λόγω αριθμητικής δύναμης) και το κακό νικάει συνήθως, αλλά όχι τελικά. Γιατί το καλό (λόγω ποιοτικής δύναμης) είναι ανθεκτικό. Ο γιος μου, (για να τον διαφημίσω πάλι σε πείσμα του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ) μου είπε ότι είναι καλό στα blog να μην δίνεται απάντηση στα διαφορετικά σχόλια. Αλλά επειδή η γοητεία των κανόνων είναι το παράθυρο που αφήνουν για εξαιρέσεις, σ’ αυτό το blog, θα δίνονται απαντήσεις και σ’ αυτά τα σχόλια. Η απάντηση, λοιπόν, στον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, είναι: «Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα», που λέει κι ο Χάρη Κλυν.
Φιλιά σε όλους (και στον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ).
Υ.Γ. Το επεισόδιο του ΠΑΡΑΜΥΘΑ με τίτλο, «ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ;» θα μπει στο BLOG σε κάνα μισάωρο. Κι επίσης, έχω περάσει ένα Σαββατοκύριακο «μιλώντας σας» μέσα μου και κάνοντας σχέδια γι’ αυτό το blog-έκπληξη για μένα, που θα αρχίσω να σας τα λέω όλα και να πιάσουμε και κουβέντα, αν όχι από σήμερα το βράδυ, από αύριο οπωσδήποτε. «Π».
Γιώργος
12 Φεβρουαρίου 07 στις 18:55Να είστε καλά παραμυθά και ευχαριστούμε..1.000,000 άνθρωποι σας αγαπούν και ένας όχι ε και?…Εμείς συνεχίζουμε!!
christodoulos
12 Φεβρουαρίου 07 στις 19:26παραμυθά, γεια σου και πάλι. πλέον (σε ένα μήνα) στα τριάντα, χάρηκα πάρα πολύ που σε ξαναείδα αν και να σου πω την αμαρτία μου δεν θυμάμαι τα παραμύθια σου, αυτή τη στιγμή. δεν μου έρχεται τίποτα. χαίρομαι πάρα πολύ που ξαναμπαίνεις στη ζωή μας, γατί όπως και να το κάνουμε, είμαστε αυτή τη στιγμή στην πιο κρίσιμη ηλικία της ζωής μας. όλοι, πάνω κάτω, είτε τώρα ξεκινάμε οικογένεια (όχι εγώ), είτε δική μας επαγγελματική σταδιοδρομία (εγώ), είτε ότι μεγαλώνουμε τη δική μας οικογένεια, πράγματα και γεγονότα σημαντικότατα. ξαναμπήκες στις ζωές μας τη στιγμή που έχουμε βγει στη ζωή και βλέποντας το μεγάλο κύμα της θάλασσας να μας έρχεται να μας σφαλιαρώσει, προετοιμαζόμαστε για τα επόμενα που είναι από πίσω και δεν βλέπουμε το μέγεθός τους. οπότε ξέρεις ακριβώς τι να μας πεις παραμυθά. ξέρεις πολύ καλά ότι τα «παιδιά σου» τώρα σε έχουν περισσότερο ανάγκη από ποτέ για παραμύθια, παραμύθια όχι με αίσιο τέλος, αλλά όπως του Χριστού, αληγορικά, για ψυχολογική και καθοδηγητική βοήθεια. σε ευχαριστούμε παραμυθά και είμαστε σίγουροι ότι και τώρα θα μας βοηθήσεις στο μεγάλο ταξίδι…
Georg
12 Φεβρουαρίου 07 στις 20:00THELOUME VIDEO, VIDEO, VIDEO, VIDEO, VIDEO, VIDEO, VIDEO, VIDEO,
Anna
12 Φεβρουαρίου 07 στις 20:08Εγώ δεν ξέρω γιατί γράφω εδώ μια και δεν θυμάμαι κανένα παραμυθά..Εχω χάσει επεισόδια ως φαίνεται, σαν λίγο μεγαλύτερη..
Εχω πάθει βέβαια με τα τόσα πολλά και καλά λόγια που λένε για σένα Νίκο..
Περιμένω με μεγάλη περιέργεια να δώ το γράψιμό σου και τι είναι (ήταν;) αυτό που τόσο πολύ σημάδεψε τα παιδικά τους χρόνια..
Helix Nebulae
12 Φεβρουαρίου 07 στις 20:34Σε καλωσορίζω κι εγώ, έστω και λίγο καθυστερημένα. Το ντεμπούτο σου στη Μπλογκολάνδη πρέπει να είναι το εντυπωσιακότερο που έχει υπάρξει ποτέ. Αναρωτιέμαι πώς θα μας φανούν όλα αυτά τα βίντεο μετά από τόσα χρόνια. Τότε πάντως ήταν μαγικά. Τέλος πάντων, όπως έλεγε κι η κορούλα σου ανοίγοντας εκείνη την πόρτα στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ:
«Για να δούμε τι θα δούμε…»
Ρουλα
13 Φεβρουαρίου 07 στις 8:00καλημερα απο Αλεξανδρουπολη
χθες το συζηταγα με τον φιλο μου και δεν εχασα ευκαιρια και μπηκα στην σελιδα…
αλλα χρονια ομορφα τα δικα μας παραμυθα
amalia
13 Φεβρουαρίου 07 στις 19:56geia sou niko!i amalia eimai!teleio einai!kataxarika!bravo!filakia polla tha ta poume!
Xeniarodo
21 Φεβρουαρίου 07 στις 16:01Tι να σας πω. Όταν ο φίλος μου ο Aντρέας μου έδειξε αυτή τη σελίδα έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Συγκλονίστηκα! Eίμαι 28 ετών και ποτέ δεν θα ξεχάσω τις εκπομπές σας… ειδικά τις καραμέλες που έτρεχαν από τα συντριβάνια, τα μάγουλα του Tιμολέωντα και το χορό της Σαρανταποδαρούσας. Δεν φαντάζεστε πώς νιώθουμε μερικοί…
Αγγελική Α.
4 Μαΐου 07 στις 10:13Αγαπημένε Παραμυθά
Μόλις σήμερα έμαθα για το blog σου. Είναι superrrrr 🙂
Σε παρακαλώ κατέβασε όσο πιο πολλά επεισόδια μπορείς….
Τα θέλουμε όλαααα!!!
Σε ευχαριστώ για τις υπέροχες στίγμες που μας πρόσφερες και μας προσφέρεις!!!
Jeana
25 Σεπτεμβρίου 11 στις 2:26Unparalleled accucary, unequivocal clarity, and undeniable importance!
Flareman
11 Φεβρουαρίου 07 στις 21:07Α ο Κώστας του cpil.info είναι ο μικρός Πιλάβιος; Συνωνυμία το νόμιζα:D
Χάιντε, καλή βδομάδα και βροχερή!