Τσα…

para.jpg

Σας την έσκασα, δεν έβαλα επεισόδιο γιατί μου την έσκασε ο γιος μου που ασχολείται με το δικό του blog. Αλλά μου υποσχέθηκε ότι αύριο θα μπει οπωσδήποτε. Καληνύχτα και καλή βδομάδα.

Έγραψε ο Παραμυθάς στην κατηγορία Γενικά, Φωτογραφίες στις11 Φεβρουαρίου 2007

32 σχόλια στο “Τσα…”

      Γιώργος
      11 Φεβρουαρίου 07 στις 21:21

      Δεν πειράζει παραμυθά..Μόνο που σε ξαναβλέπουμε είμαστε πολύ χαρούμενοι…..το επεισόδιο μπορεί να περιμένει!!!

      PANAGIOTHS
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 1:13

      Με «κακή νύχτα» ξεκινήσατε, και με «κακή εβδομάδα», παραμυθά! Εσύ διαφημίζεις το blog του γιου σου, και ο γιος σου διαφημίζει το δικό σου blog. Και καλείτε και παιδιά να σας θαυμάσουν; Δεν ντρέπεστε καθόλου για το βίντεο κλιπ «ο Χριστός σώζει», που μας προσφέρετε; Μια ζωή γελοίοι θα είστε, και από γενιά σε γενιά, και από πατέρα σε γιο εσείς οι θεατρίνοι; Αίσχος σας, ρε σεις!!!..

      annamaria
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 1:49

      “Αυτό που χρειάζεται είναι η τρυφερότητα, η καρδιά και η ευαισθησία να μεταφερθούν και στο κομπιούτερ”

      Ομορφα λογια που ελπιζω αλλα και ευχομαι να γινουν πραξη!!
      Καλως ηρθες παλι στις ζωες μας !

      Λουΐζα Κ.
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 9:07

      Εκατό φορές προσπάθησα να πετάξω, κι εκατό φορές μ’ απείλησε η μητέρα μου, ότι δε θα με ξαναφήσει να βλέπω την εκπομπή σας :-).
      Επιτέλους, τώρα θα σας βλέπω όσο θέλω!

      Καλως ορίσατε!

      Τζωρτζίνα Κ.
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 10:18

      Αγαπημένε σύντροφε των παιδικών μου χρόνων σε καλημερίζω με μεγάλη συγκίνηση. Χαίρομαι αφάνταστα που ξαναγίνεσαι μέρος – ενεργό – της ζωής μου και μέσα από εδώ θα μπορέσει να σε γνωρίσει και το παιδί μου, που αν και 13 χρονών πια, έχει ακούσει τόσα πολλά για σένα και τις εκπομπές σου που μου κρατούσαν συντροφιά πριν “μερικά” χρόνια (μη νομίζεις, 13 χρονών παιδί μπορεί να έχω αλλά τα 35 δεν τα έχω κλείσει ακόμα….χαχαχα).
      Η ποιότητα, η ομορφιά και το μεράκι σε κάθε δημιουργία αναγνωρίζεται όσα χρόνια κι αν περάσουν.
      Σε ευχαριστώ που είσαι και πάλι κοντά μας.

      Ένα από τα μωρά σου κι εγώ

      Kωστας
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 11:09

      To μαγικο μολυβι που ειναι? Με θυμαμαι να βαζω χαρτια στα τζαμια και να ζωγραφιζω με χοντρους μαρκαδορους πανω τους, για να ποτιζει το χαρτι και να βλεπω το σχεδιο απο τιν αλλη μερια…. να εμφανιζεται ως δια μαγειας…

      trilian
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 12:07

      αχ δεν το πιστέυω οτι ανοίξατε Blog… καλως ήρθατε… αχ πολύ συγκηνηθηκα αλήθεια… δεν ξέρετε πόσο σας αγαπούσα μικρή… Καλή αρχη…

      Ηλιας
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 13:24

      Ομορφες αναμνησεις…
      Που μπορω να βρω σε βιντεο τα παραμυθια σας για να τα βλεπουν τα παιδια μου?

      MARY R
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 13:30

      η Μαρία μου είπε για το site και χάρηκα πολύ που αποφασίσατε αυτή τη σύγχρονη επανεμφάνιση. Η κόρη μου η Σώτη ξέρει απ έξω όλη την ΑΓΕΛΑΣΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ και σίγουρα θα ήθελε να ακούσει κι άλλα από εσάς. Θα έχουμε καινούριες ιστορίες?

      Κώστας
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 13:50

      Ελπίζω να “ανεβάσεις” κάποιες εκπομπές σου για να τις δείξω και στην 5χρονη κόρη μου για να δει επιτέλους κάτι σοβαρό στην τηλεόραση και να ξεφύγει από τα παιδικά σκουπίδια που την περιτριγυρίζουν σε όλα τα κανάλια.

      Ήδη της έχω προϊδεάσει για αυτό….

      Κώστας
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 13:51

      Ελπίζω να “ανεβάσεις” κάποιες εκπομπές σου για να τις δείξω και στην 5χρονη κόρη μου για να δει επιτέλους κάτι σοβαρό στην τηλεόραση και να ξεφύγει από τα παιδικά σκουπίδια που την περιτριγυρίζουν σε όλα τα κανάλια.

      Ήδη την έχω προϊδεάσει για αυτό….

      maria
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 15:23

      Ma to xristo tha klapsw!! 🙂

      paw na to vgalw firmani opou mporw gia to blog afto!!

      efxaristoume pou xanagirisate… einai PRAGMATIKA siginitiko…

      PS… exw kai tin xaderfi pou mixoklaei kai mou steile to link mesw MSN…. 🙂

      meropi
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 15:30

      Ego eimai i xaderfi, kai ti na po, apo mikro martiriariko itan … ta elege ola… Sigkinithika poli pou sas eida pali …. posa xronia!!! (eee, oxi kai tooso polla!!!)

      Τζοάννα
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 17:26

      Καλώς ορίσατε!! Παραμύθια αγάπης, εικόνες ομορφιάς, ένας ατελείωτος παράδεισος των παιδικών μας χρόνων, μπαίνει ξανά στις ζωές μας. Ευχαριστούμε που υπάρχετε και ευχαριστούμε πάνω απ’όλα για την αγάπη που μας μεταδώσατε. Μας λείψατε πολύ!!! Επιτέλους η είσοδος μας στο διαδίκτυο αποκτά νόημα. Καλά ταξίδια να έχουμε, με τον αγαπημένο μας Παραμυθά καπετάνιο στις ψυχές μας!

      Παραμυθάς
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 18:01

      Ρε, παιδιά, τι είναι αυτό με σας! Δεν έχω πάθει έμφραγμα τόσο καιρό από τα χρέη μου και θα πάθω από τη συγκίνηση που νοιώθω κάθε φορά που μπαίνω στο blog! Πω, πω… καλά που εμφανίστηκε κι ο φουκαράς ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, αυτός που τελειώνει το σχόλιό του λέγοντας: “Δεν ντρέπεστε καθόλου για το βίντεο κλιπ «ο Χριστός σώζει», που μας προσφέρετε; Μια ζωή γελοίοι θα είστε, και από γενιά σε γενιά, και από πατέρα σε γιο εσείς οι θεατρίνοι; Αίσχος σας, ρε σεις!!!..” Ας είναι καλά ο καημένος που έσταξε και λίγο μίσος μέσα σ’ αυτήν την έκρηξη αγάπης, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή. Ξέρετε, αντίθετα με το τέλος του έργου, ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΦΡΑΝΚ, πιστεύω ότι ΔΕΝ “είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί στο βάθος της καρδιάς τους”. Αντιθέτως, οι περισσότεροι είναι κακοί. Γι’ αυτό (λόγω αριθμητικής δύναμης) και το κακό νικάει συνήθως, αλλά όχι τελικά. Γιατί το καλό (λόγω ποιοτικής δύναμης) είναι ανθεκτικό. Ο γιος μου, (για να τον διαφημίσω πάλι σε πείσμα του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ) μου είπε ότι είναι καλό στα blog να μην δίνεται απάντηση στα διαφορετικά σχόλια. Αλλά επειδή η γοητεία των κανόνων είναι το παράθυρο που αφήνουν για εξαιρέσεις, σ’ αυτό το blog, θα δίνονται απαντήσεις και σ’ αυτά τα σχόλια. Η απάντηση, λοιπόν, στον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, είναι: “Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα”, που λέει κι ο Χάρη Κλυν.
      Φιλιά σε όλους (και στον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ).
      Υ.Γ. Το επεισόδιο του ΠΑΡΑΜΥΘΑ με τίτλο, “ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ;” θα μπει στο BLOG σε κάνα μισάωρο. Κι επίσης, έχω περάσει ένα Σαββατοκύριακο “μιλώντας σας” μέσα μου και κάνοντας σχέδια γι’ αυτό το blog-έκπληξη για μένα, που θα αρχίσω να σας τα λέω όλα και να πιάσουμε και κουβέντα, αν όχι από σήμερα το βράδυ, από αύριο οπωσδήποτε. “Π”.

      Γιώργος
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 18:55

      Να είστε καλά παραμυθά και ευχαριστούμε..1.000,000 άνθρωποι σας αγαπούν και ένας όχι ε και?…Εμείς συνεχίζουμε!!

      christodoulos
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 19:26

      παραμυθά, γεια σου και πάλι. πλέον (σε ένα μήνα) στα τριάντα, χάρηκα πάρα πολύ που σε ξαναείδα αν και να σου πω την αμαρτία μου δεν θυμάμαι τα παραμύθια σου, αυτή τη στιγμή. δεν μου έρχεται τίποτα. χαίρομαι πάρα πολύ που ξαναμπαίνεις στη ζωή μας, γατί όπως και να το κάνουμε, είμαστε αυτή τη στιγμή στην πιο κρίσιμη ηλικία της ζωής μας. όλοι, πάνω κάτω, είτε τώρα ξεκινάμε οικογένεια (όχι εγώ), είτε δική μας επαγγελματική σταδιοδρομία (εγώ), είτε ότι μεγαλώνουμε τη δική μας οικογένεια, πράγματα και γεγονότα σημαντικότατα. ξαναμπήκες στις ζωές μας τη στιγμή που έχουμε βγει στη ζωή και βλέποντας το μεγάλο κύμα της θάλασσας να μας έρχεται να μας σφαλιαρώσει, προετοιμαζόμαστε για τα επόμενα που είναι από πίσω και δεν βλέπουμε το μέγεθός τους. οπότε ξέρεις ακριβώς τι να μας πεις παραμυθά. ξέρεις πολύ καλά ότι τα “παιδιά σου” τώρα σε έχουν περισσότερο ανάγκη από ποτέ για παραμύθια, παραμύθια όχι με αίσιο τέλος, αλλά όπως του Χριστού, αληγορικά, για ψυχολογική και καθοδηγητική βοήθεια. σε ευχαριστούμε παραμυθά και είμαστε σίγουροι ότι και τώρα θα μας βοηθήσεις στο μεγάλο ταξίδι…

      Anna
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 20:08

      Εγώ δεν ξέρω γιατί γράφω εδώ μια και δεν θυμάμαι κανένα παραμυθά..Εχω χάσει επεισόδια ως φαίνεται, σαν λίγο μεγαλύτερη..
      Εχω πάθει βέβαια με τα τόσα πολλά και καλά λόγια που λένε για σένα Νίκο..
      Περιμένω με μεγάλη περιέργεια να δώ το γράψιμό σου και τι είναι (ήταν;) αυτό που τόσο πολύ σημάδεψε τα παιδικά τους χρόνια..

      Helix Nebulae
      12 Φεβρουαρίου 07 στις 20:34

      Σε καλωσορίζω κι εγώ, έστω και λίγο καθυστερημένα. Το ντεμπούτο σου στη Μπλογκολάνδη πρέπει να είναι το εντυπωσιακότερο που έχει υπάρξει ποτέ. Αναρωτιέμαι πώς θα μας φανούν όλα αυτά τα βίντεο μετά από τόσα χρόνια. Τότε πάντως ήταν μαγικά. Τέλος πάντων, όπως έλεγε κι η κορούλα σου ανοίγοντας εκείνη την πόρτα στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ:

      “Για να δούμε τι θα δούμε…”

      Ρουλα
      13 Φεβρουαρίου 07 στις 8:00

      καλημερα απο Αλεξανδρουπολη
      χθες το συζηταγα με τον φιλο μου και δεν εχασα ευκαιρια και μπηκα στην σελιδα…
      αλλα χρονια ομορφα τα δικα μας παραμυθα

      Xeniarodo
      21 Φεβρουαρίου 07 στις 16:01

      Tι να σας πω. Όταν ο φίλος μου ο Aντρέας μου έδειξε αυτή τη σελίδα έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Συγκλονίστηκα! Eίμαι 28 ετών και ποτέ δεν θα ξεχάσω τις εκπομπές σας… ειδικά τις καραμέλες που έτρεχαν από τα συντριβάνια, τα μάγουλα του Tιμολέωντα και το χορό της Σαρανταποδαρούσας. Δεν φαντάζεστε πώς νιώθουμε μερικοί…

      Αγγελική Α.
      4 Μαΐου 07 στις 10:13

      Αγαπημένε Παραμυθά
      Μόλις σήμερα έμαθα για το blog σου. Είναι superrrrr 🙂
      Σε παρακαλώ κατέβασε όσο πιο πολλά επεισόδια μπορείς….
      Τα θέλουμε όλαααα!!!
      Σε ευχαριστώ για τις υπέροχες στίγμες που μας πρόσφερες και μας προσφέρεις!!!

Σχολιάστε