“Το θαυματουργό φιδάκι”

Σήμερα θα ανεβάσω ένα παραμύθι και θα μου επιτρέψετε να το αφιερώσω στα παιδιά από το 1ο Δημοτικό Σχολείο Γαζίου στην Κρήτη που μου πήραν την πρώτη μου ιντερνετική συνέντευξη, μέσω SKYPE. Έχει πλάκα! Την πρώτη μου ηλεκτρονική συνέντευξη, μου την πήρανε παιδιά! Καθώς τα έβλεπα και τα άκουγα να μου κάνουν τις ερωτήσεις που είχαν ετοιμάσει, ο νους μου γύρισε 33 χρόνια πίσω, όταν πρωτάρχισα να κάνω τον “ΠΑΡΑΜΥΘΑ” στην Ε.Ρ.Τ. κι εσείς, τα τότε παιδιά και σήμερα τριανταροκάτι μέχρι σαραντακάτι, βλέπατε την εκπομπή κι εγώ δεν ήξερα αν, ποιοι, πόσοι τη βλέπουν και αν τη βλέπουν και αν τους αρέσει, κι ήταν σαν να πετάω -όπως σας έχω ξαναπεί εδώ- μπουκάλια στη θάλασσα. Και να που τώρα εσείς πια έχετε βγει στη ζωή και μιλάμε από εδώ ή ακόμα και συναντιόμαστε κάποιοι, ενώ τα σημερινά παιδιά, τα συναντώ στα σχολεία τους, ακόμα και στην Κρήτη από εδώ!

Εδώ είναι όπως τα έβλεπα εγώ τα παιδιά, καθώς έρχονταν λίγα λίγα μπροστά στην κάμερα και μου έκαναν ερωτήσεις.


Κι εδώ είναι όπως μ’ έβλεπαν εκείνα στην τάξη τους.

Και μια ακόμα, τελευταία, όταν άρχισαν να κάθονται πέντε – πέντε, μπροστά στην κάμερα του lap top.

Όσοι ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα γι’ αυτή την ηλεκτρονική συνάντηση, μπορείτε να πάτε στο blog  της δασκάλας τους, κάνοντας κλικ ΕΔΩ.
Και αφού σας στείλω από ένα φιλί σε όλους σας: Ρίτσα, Φιλία, Αντώνη, Νίκη, Γιώργο, Σέρτζιο, Κωνσταντίνα, Μαρία, Φωτεινή, Στέλιο, Ειρήνη, Αργύρη, Γιώργο, Γωγώ, Μαρίνα, Βαγγελίτσα, Άντζελα, Λουκά, Ράνια, Σπύρο, Βαλάντη, Αριέτα και Χρήστο, σας ανεβάζω να ακούσετε εδώ, το “θαυματουργό φιδάκι”, ένα παραμύθι που έχω ηχογραφήσει όταν ακόμα εσείς δεν είχατε γεννηθεί κι οι γονείς σας ήταν παιδιά σαν κι εσάς.

Καλό Σαββατοκύριακο
Σας φιλώ πολύ
Π.

[audio:http://www.fileden.com/files/2009/9/2/2562339/par3/3.9_To_thaumatourgo_fidaki.mp3]

Έγραψε ο Παραμυθάς στην κατηγορία Παραμύθια με ήχο στις20 Μαΐου 2011

6 Σχόλια στο ““Το θαυματουργό φιδάκι””

      marilia
      20 Μαΐου 11 στις 22:27

      🙂 ευχαριστοφιλάκι γλυκό πολύ

      Γράφω και σβήνω πολλή ώρα σχόλια, αλλά μου φαίνονται ανούσια τώρα. Μόνο άλλο ένα ευχαριστοφιλάκι γλυκό γλυκό και κάθομαι ν’ απολαύσω το παραμύθι.

      να-τασσσάκι
      20 Μαΐου 11 στις 22:59

      Ξέρεις, είναι υπέροχο αυτό που συμβαίνει με τα σημερινά παιδιά και “παιδιά” -που μπορούν να σε δουν εύκολα, να σου μιλήσουν, να τα ακούσεις…
      Και η Μαριλία έκανε φοβερή δουλειά! Και τα παιδιά της νομίζω πως είναι καταπληκτικά! 🙂

      [αλλά κι εμείς σου μιλούσαμε, τότε… και ήμασταν σίγουρα πως μας άκουγες. Και με κάποιον τρόπο, σήμερα πιστεύω ακόμα πως μας άκουγες ;-)]

      Φιλί
      και βάζω κι εγώ να ακούσω το παραμύθι.

Σχολιάστε