Τι να πει κανείς!!!…
Δεν φανταζόμουν ποτέ, ότι θα ξαναχρειαζόταν να γράψω post για φωτιές!! Τι να πει κανείς!!!… Σκέφτηκα να γράψω διάφορα, αλλά κατέληξα ότι το καλύτερο που έχω να κάνω είναι βάλω εδώ δύο LINK που είχα γράψει στις φωτιές του 2007. Είναι τραγικά επίκαιρα. Το ένα, που είναι ένα μικρό δικό μου κείμενο, θα το δείτε (αν θέλετε, βέβαια) ΕΔΩ. Και το άλλο που είναι το γράμμα ενός εθελοντή πυροσβέστη, ΕΔΩ.
Τη φωτογραφία της Αθήνας (!!!) μου την έστειλε η Νατάσσα.
Καλή εβδομάδα
Π.
22 Σχόλια στο “Τι να πει κανείς!!!…”
να-τασσσάκι
23 Αυγούστου 09 στις 21:58Καλή (???) βδομάδα….
(και ξέρεις, είναι ακριβώς 2 χρόνια μετά, τέτοιες μέρες πάλι…!)
🙁
Παπαστρατής Ιωάννης
23 Αυγούστου 09 στις 22:36Νίκο μου την αγανάκτησή μου για τις φωτιές τη διάβασες στο προηγούμενο post σου.Όντως κανείς δε ξέρει τι πρέπει να πει και τι όχι.
Καλή εβδομάδα σε όλους και τα φιλιά μου.
amalia
23 Αυγούστου 09 στις 23:45ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΘΛΙΨΗ. Αυτή η Ελλάδα με πληγωνει τόσο!
Fwtino_Asteraki
24 Αυγούστου 09 στις 2:14Οταν εισαι παιδι σου λενε φαε το φαγητο σου να μεγαλωσεις…
Φαε το φαγητο σου να μεγαλωσεις να γινεις φανταρος…
Επεσες και χτυπησες το ποδαρακι σου χοροπηδοντας….Μην κλαις μεγαλωνεις….
Εκανες αταξια …κατσε φρονημα…ασχετα αν ηταν «αστειο» αυτο που εκανες….
Διαβαζε να μεγαλωσεις να γινεις μεγαλος σπουδαιος….
Αγαπα με την καρδια σου με το ειναι!
Λεγε παντα την αληθεια!Ειναι χρυσος!!!
Αυτα και αλλα τοσα ακουσαμε λιγο πολυ ολοι πιστευω σαν παιδια!
ΣΗΜΕΡΑ η μητερα η ο πατερας τι θα πει στο παιδι μεγαλωσε αλλα κοιτα που μεγαλωνεις???
πιστευω η απαντησει θα ειναι ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ!
Ενα απ τα πρωτα τραγουδια που θυμαμαι στην ζωη σε ενα απ τους στοιχους του λεει…
Και πάνω στο καλύτερο με ξύπναγαν με βία
για να με αποκοιμίσουνε δασκάλοι στα θρανία
Και ενώ όλα τα θυμόμουνα κι είχα μυαλό ξουράφι
να μεγαλώσω ξέχασα και έμεινα στο ράφι
Έτσι για πάντα κράτησα την παιδική μου εικόνα
εκείνου του αλητάμπουρα που κράταγε σφεντόνα!
…………………………………………….
Παλιέ μου φίλε γνώριμε, συμμαθητή θαμώνα
Μαζί μου απόψε έφερα εκείνη την σφεντόνα
Μη πάει ο νους σου στο κακό πουλιά δεν θα χτυπήσω
με κότσυφες και πέρδικες τι έχω να χωρίσω……….
Ας μεινουμε και μεις για παντα παιδια…που το σκαγαμε στα ονειρα μας και ταξιδευαμε σ αλλη γη σ αλλα μερη…παντου…..και δεν μας εφτανε ο χρονος να ονειρευτουμε………
Οσες τρελες και αν καναμε….Δεν εχουμε τιποτα να χωρισουμε ουτε μεταξυ μας ουτε με τα πουλια γυρο μας ουτε και το «μαγικο» τους μερος-σπιτι…
Αφιερωμενο σε ολους! http://www.youtube.com/watch?v=RDFi50r_JMk
Τωρα για τις φωτιες απλα ντροπη μας!Πραττουμε πρωτα με το χερι πριν καλα προλαβει η σκεψη να φτασει στο μυαλο για να την επεξεργαστουμε!Ας σταματησει εδω αυτο! Σε τι κοσμο φερνουμε τα παιδια μας! Σε τι κοσμο ζουμε! ΑΣ κανουμε κατι!
marilia
24 Αυγούστου 09 στις 13:05Ο ίδιος φοβερός εφιάλτης ξανά! Τι κρίμα! 🙁 Μέχρι και τα παραμύθια σκόνταψαν σε παλιές ημερομηνίες. Όλα λυπημένα πάλι…
Ελπίζω να μην είχατε προβλήματα…
Σνουποφιλιά
papiera
24 Αυγούστου 09 στις 16:07Αγαπητή Κα Βροχή!!
Σου ζητάμε συγγνώμη που κάθε φορά που έρχεσαι σου δείχνουμε φανερά ότι δεν σε θέλουμε… και σε παρακαλούμε πολύ να ξαναέρθεις!!! Έλα!!!!
Και ορκιζόμαστε ότι δεν θα ξαναγκρινιάζουμε όταν σε βλέπουμε.. και από δω και μπρος δεν θα κρατάμε μαύρες ομπρέλες, αλλά θα σε καμαρώνουμε πάντα!!!! Και θα σε αγαπάμε!!!!
Σε περιμένουμε!!! Κάνε γρήγορα!!!!
Και …. Καλό χειμώνα!!!
Aza
24 Αυγούστου 09 στις 17:26Μάλλον χάσαμε την αίσθηση των χρωμάτων σε τούτον τον τόπο και θέλουμε να τα βλέπουμε όλα γκρι.Θαρρώ πως συζητήσαμε αρκετά όλα αυτά τα χρόνια.Είναι καιρός να βάλουμε τους εαυτούς μας ενώπιον ενωπίω και να δούμε πως θα προχωρήσουμε.Από μας,τον καθένα από μας εξαρτάται η τύχη αυτού του τόπου.
dimitrisp
25 Αυγούστου 09 στις 16:50… «να αγαπάς την ευθύνη.να λες: Εγώ,εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. αν δε σωθεί, εγώ φταίω» …
Παναγιώτης
26 Αυγούστου 09 στις 15:58Εμείς παρα τρίχα γλιτώσαμε. Έχουμε μια ημιτελή οικοδομή στον Α.Στέφανο (που δεν θα τελειώσει ποτέ για πολλούς λόγους ! )
Για αρκετές ώρες νομίζαμε ότι είχε καεί γιατί ακούσαμε στην τηλεόραση να λένε ονομαστικά τις οδούς περιμετρικά του οικοπέδου και ότι έχει εκενωθεί η περιοχή αφού είχε πάρει φωτιά.
Αργά το βράδυ μάθαμε από ένα γείτονα οτι η φωτιά έκαψε ένα πεύκο και όλα τα ξερά χόρτα στο χωράφι και έσβησε με τη βοήθεια της πυροσβεστικής 20 εκατοστά πριν την οικοδομή.
Ευτυχώς δεν ζει η γιαγιά που είχε πάρει το οικόπεδο ως αποζημίωση για τη μικρασιατική καταστροφή του 22 για να το βλέπει να καίγεται.
papiera
26 Αυγούστου 09 στις 16:25Προσωπικά, θα προτιμούσα να ζούσε η γιαγιά.. Εδώ έζησε τη μικρασιατική καταστροφή.. στο οικόπεδο θα κόλλαγε; Δεν μας ξέρεις καλά τις γυναίκες Παναγιώτη..
Παναγιώτης
26 Αυγούστου 09 στις 17:46Κι εγώ θα ήθελα να ζούσε (έχει φύγει εδώ και σχεδόν 20 χρόνια) αλλά αφού δεν ζει και δεν μπορώ να τη φέρω πίσω είπα να δω τη θετική πλευρά των πραγμάτων !
papiera
27 Αυγούστου 09 στις 11:04Και πολύ καλά κάνεις!!! Άλλωστε κατά τη γνώμη μου, αυτή η οπτική της θετικής πλευράς των πραγμάτων… έσωσε και το οικόπεδο! 🙂
……
Και έτσι τώρα, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις αν δεν θέλεις να παραμείνει ημιτελής η οικοδομή…
Παναγιώτης
27 Αυγούστου 09 στις 12:19Είναι προς πώληση γι αυτό θα παραμείνει ημιτελής όχι θέμα απαισιοδοξίας χε χε 🙂
Τέλος πάντων για να επιστρέψουμε στις φωτιές φταίμε κι εμείς λιγουλάκι γιατί έπρεπε να είχαμε καθαρίσει τα ξερά χόρτα αλλά είχε αναβληθεί λόγω οικονομικής κρίσης (αν και ακόμα και να τα είχαμε καθαρίσει πάλι θα έπιανε φωτιά γιατί είναι γεμάτο πεύκα εκεί )
papiera
27 Αυγούστου 09 στις 13:10κι εγώ λόγω οικονομικής κρίσης δεν προσλαμβάνω γυναίκα βοηθό για την καθαριότητα του σπιτιού μου, αλλά δεν το καθαρίζω κιόλας γιατί θα ξαναλερωθεί έτσι κι αλλιώς!
😉
Αυτό θα πει ‘ελληνική φιλοσοφία’!!!!!!!!!!!
Παναγιώτης
27 Αυγούστου 09 στις 13:55Εϊναι μεγάλη έκταση (3 στρεμ μειον 150 τμ που είναι η οικοδομή) και θέλει μηχάνημα για «ξεχορτάριασμα», δεν γίνεται με το χέρι και μετά θέλει μερικά άτομα για να καθαρίσουν τα χόρτα και να τα βάλουν σε τσουβάλια και αυτοκίνητο για να πάει να τα πετάξει. Δεν είναι τόσο απλό όσο το καθάρισμα ενός σπιτιού ούτε και τόσο φτηνό. Το είχαμε καθαρίσει πέρισυ. Φέτος μας πρόλαβε η φωτιά. Αυτά από τη δική μου κακή εμπειρία.
papiera
27 Αυγούστου 09 στις 15:23..με 3 στρέμματα παρά 150τμ για ποια οικονομική κρίση μιλάμε; … Μούμπλε μούμπλε!!
Παναγιώτης
27 Αυγούστου 09 στις 15:47Κληρονομιά από τη γιαγιά ( Ως αποζημίωση για τη μικρασιατική καταστροφή είπαμε, δεν το αγοράσαμε ! ) Αυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε και να το συντηρήσουμε κιόλας. Τέλος πάντων αν πουληθεί θα αγοράσουμε κάτι σε φτηνή περιοχή που να μπορούμε να το συντηρήσουμε και να μπουν και κάποια χρήματα στην άκρη. Αλλά ξεφύγαμε πολύ από το θέμα !
papiera
27 Αυγούστου 09 στις 16:17Σαν υποψήφιος γαμπρός, ..ανάβεις φωτιές πάντως!! (είδες που δεν ξεφύγαμε από το θέμα;) 😉
Παναγιώτης
27 Αυγούστου 09 στις 17:08Τα μισά είναι της αδερφής μου…οπότε περιπλέκεται το πράγμα…Πάντως πάνω απ’όλα παίζουν ρόλο τα «λεφτά» αισθήματα όπως κατάλαβα !
Παναγιώτης
27 Αυγούστου 09 στις 17:10ΥΓ. Αν συνεχιστεί έτσι η κουβέντα θα πέσει φωτιά να μας κάψει !
να-τασσσάκι
27 Αυγούστου 09 στις 17:54μη μιλάτε για φωτιές, και σήμερα πυρκαγιές έχει!
…………..
Ζαχαρούλα
23 Αυγούστου 09 στις 21:58…η φωτιά θα σταματήσει στη θάλασσα…
εκτός αν κάποιος αποφασίσει ότι θέλει κι εκεί να χτίσει…
όσοι μπορείτε, κάντε ό,τι μπορείτε…
κι εμείς οι υπόλοιποι, όσοι πιστεύουμε, ας προσευχηθούμε, ο καθένας στο θεό του…
γίνομαι κυνική, αλλά μου είναι πλέον ανυπόφορος τέτοιος πόνος…
μάλλον συμβαίνει αυτό που λένε: «έπεσε φωτιά να μας κάψει»…
και θα μας κάψει…
κι αναρωτιέμαι αν φταίω κι εγώ για αυτή την κατάντια
σίγουρα φταίω, αν όχι για όσα έκανα, ίσως για όσα δεν έκανα
αυτά
… και τώρα, από ντροπή, θα σιωπήσω…