“Δηλαδή, εσύ πόσο ψηλή είσαι”;
Λοιπόν: Κοριτσάκια και αγοράκια του 1983:
Το πρώτο στιγμιότυπο είναι από την πρώτη εκπομπή της ΧΙΛΙΟΠΟΔΑΡΟΥΣΑΣ, που μεταδόθηκε 24 χρόνια πριν, την πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου του 1983 – ο «μάστορας» του blog ήταν τότε 5 μηνών… έμβρυο, στην κοιλιά της μάνας του! Εσείς πόσο είσαστε, για θυμηθείτε…
Το δεύτερο στιγμιότυπο, είναι η αρχή ενός άλλου επεισόδιου, τρεις ή τέσσερις Κυριακές μετά.
Φιλιά
Ο Παραμυθάς… όχι, «ο κύριος Νίκος»
Κατεβάστε το βίντεο από εδώ.
16 σχόλια στο ““Δηλαδή, εσύ πόσο ψηλή είσαι”;”
unamama (amalia)
23 Μαΐου 07 στις 22:28εγω ημουν 14 και μεχρι τα 18 εβλεπα φανατικα οτι παιδικο υπηρχε. βεβαια μετα τα 25 ξεκινησα δευτερο γυρω με τις ταινιες ariel, beauty and the beast, pocahondas κ.α, μαζι με τα κοριτσια μου. και για να δειτε πως ανταποκρινομαι στην προσπαθεια σας να μας ξανακανετε παιδια …καλο βραδυ Παραμυθα!!
Ανέζα
23 Μαΐου 07 στις 23:36Το ’83 ε?… Ήμουν 6μιση ετών, και όλα κυλούσαν υπέροχα! Στιγμές παιδικές, που ακόμα και αν έχουν ξεχαστεί έχουν αφήσει τη γλύκα τους, ακόμα και ανάμεσα στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μας.
Καλό βράδυ σε όλους.
marilia
23 Μαΐου 07 στις 23:48Χμ… εγώ τον Οκτώβριο του 1983 ήμουνα 23 μηνών. χιχιχι!
Manos S.
24 Μαΐου 07 στις 21:15Τον Οκτώβρη του 83 ήμουν επτάμιση ετών….
Και έχω να δηλώσω πως το Νατασάκι, ήταν δωδεκάμιση κλεισμένα και όχι δώδεκα όπως λέει….κρύβει χρόνια…
Και με την ευκαιρία που γράφω σήμερα, θέλω να δηλώσω, πως είχα κάνει λάθος για κάτι που είχα γράψει στο παρελθόν. Ο 3χρονος γιος μου, κάνει σαν τρελλός να δει παραμύθια σου και κυρίως του αρέσει το “ειμαστε ένα όλοι εμείς”. “Μπαμπά, μπαμπά, να μου βάλεις τον κύλιο τον παππούλη που τλαγουδάει?ΝΑΙ?? Και να μην τελειώσει μπαμπά….”. Τα δα όλα την πρώτη φορά μέχρι να καταλάβω τι μου ζήταγε, μιας και απλά το είχε δει καταλάθος όταν το είδα κι εγώ…
Ευχαριστώ παραμυθά μου…Καληνύχτα!
natasaki
24 Μαΐου 07 στις 21:56Αδερφούλη Manos S, είδες που στα ‘λεγα; Ο δικός μου γιος που είναι μεγαλύτερος, και η παρέα του, έχουν λατρέψει τα επεισόδια του Παραμυθά! Και με ρωτάνε κάθε μέρα πότε θα δούνε καινούριο 😉
Ακόμα και μολύβια έχουν πάρει και προσπαθούν να ζωγραφίσουν σαν το μαγικό μολύβι!
Αλλά ο ανηψιός μου-ευτυχώς-είναι πιο έξυπνος από εσένα……..χα!
Εχει ένστικτο το παιδί…….
Και δε μου λες..έτσι σε μεγάλωσα εγώ; να μαρτυράς ηλικίες κοριτσιών;;;;; (στην πραγματικότητα δεν πρόσεξα πως έλεγε τον Οκτώβριο, το είδα αφού είχα γράψει το σχόλιο..! Και ναι, έχω γεννηθεί 25/4/1971. Ευχαριστημένος τώρα;;;;;; 😉 )
Βασιλική
26 Μαΐου 07 στις 10:39Εγώ πάλι ήμουν 6 ετών παρά λίγων ημερών (γενέθλια στις 20 Οκτωβ.) χαχα..
Julia
27 Μαΐου 07 στις 15:19Λοιπόν, το ’83 ήμουν 6μιση ετών και απολάμβανα το παιδικό πρόγραμμα της ΕΡΤ ανελλιπώς, καθημερινά!
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑχ! Αναρωτιέμαι γιατί αυτά δεν τα παίξανε ποτέ σε επανάληψη να τα γράψουμε, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!!!
Θυμήθηκα και ποιό άλλο παιδικό λέτε: Νιλς Χολγκερσον…
Καλές αναμνήσεις σε όλους!!!
Φιλιά
Χρήστος
28 Μαΐου 07 στις 18:54Πριν από δυο λεπτά βρήκα τυχαία το blog σας και τρέμω. Για κάποιον που γεννήθηκε το 1976, ο Παραμυθάς και η Χιλιοποδαρούσα είναι κομμάτια αναπόσπαστα του ψυχισμού του, ιερά τοτέμ. Πόσες φορές σας θυμόμαστε στις μεθυσμένες μεταμεσονύκτιες συζητήσεις μας, κύριε Παραμυθά!
Θυμάμαι και τα δύο στιγμιότυπα από τότε!
Τα “κατάξανθα μαλλιά”! Και τη Ροζαλία να σηκώνεται!
Ένιωσα την ίδια ακριβώς ανατριχίλα με τότε, όταν η Ροζαλία σηκώθηκε όρθια!
Ποπο, κύριε Παραμυθά, το blog σας μπαίνει αυτή τη στιγμή στα Αγαπημένα μου! Θα το ξεκοκκαλίσω!
Να είστε πάντα καλά, γκουρού της παιδικότητάς μας.
eleni
31 Αυγούστου 07 στις 3:01αααααα!!!!!!! τη θυμάμαι χαρακτηριστικά τη σκηνή που σηκώνεται η Ροζαλία όρθια!δεν περίμενα να ταν τόοοοοσο ψηλή!και ήμουν 5χρόνων!
Νίνα
9 Οκτωβρίου 07 στις 15:32Μα……..!
Αποκλείεται να ήταν το ’83!
Ήμουν τριών! Κι όμως θυμάμαι πολύ καλά την σκηνή!
Παραμυθά, είσαι σίγουρος(με όλο το θάρρος ο ενικός , αλλά τα παιδιά μιλούν στον ενικό στα οικεία των άτομα) για την χρονολογία;
Εκτός αν γύρω στο ’84-’85 (οπότε έχω περισσότερες αναμνήσεις) είχαν προβληθεί σε επανάληψη κάποια επεισόδια ή κάνατε flash back σε κάποιες εκπομπές. Κάτι μου λέει ότι γι’ αυτό το θυμάμαι..
Ωραία σκηνή πάντως! Ιστορική! Θυμάμαι ότι μας είχε εντυπωσιάσει πολύ που είδαμε όρθια την Ροζαλία!
nellinezi
9 Ιανουαρίου 08 στις 17:57Καλά τρελαίνομαι μιλάμε!!!!!! Δεν το είχα δει αυτό το βιντεο !!!! Ψόφησα στο γέλιο!! Δεν κατάλαβα ;;; Τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε μικρά μπουκάλια…έτσι δεν λένε;; Γμτ , δεν τα έχω δει όλα τα βιντεο που έχετε ανεβάσει! Μου έχουν ξεφύγει μερικά, αλλά όχι για καιρό ακόμη!
Αυτό δε , με τα ξανθά μαλλιά και το ύφος που παίρνετε εκείνη τη στιγμή,με έκανε να κακαρίσω στην κυριολεξία!! 😀 : D 😀 😀
Mα έχω άδικο που έχω “κολλήσει” στη Χιλιοποδαρούσα και τον Παραμυθά;;; Τέτοιος παρουσιαστής…ψηλός….ξανθός….το έπαθα το “κόλλημα” κι εγώ σαν παιδάκι που ήμουν!! χα χα χα χα!
Ο Παραμυθάς » Για την 25η Μαρτίου
24 Μαρτίου 08 στις 20:17[…] και δεν την έχετε δει όταν την έβαλα στο blog, πηγαίνετε ΕΔΩ να την δείτε. Και τώρα, το κουίζ; Πώς συνδέονται αυτές […]
marva
28 Μαρτίου 08 στις 15:19δεν είχα γίνει ακόμα τεσσάρων, όμως θυμάμαι πολλά από τις εκπομπές αυτές. ευτυχώς για μένα δηλαδή…
Zola
2 Οκτωβρίου 09 στις 23:13Αν και ήμουν 6 χρονών το 83 θυμαμαι πολυ καλά ότι είχα δει την πρωτη εκπομπη της Χιλιοποδαρουσας και μαλιστα θυμαμαι μια “κατασκευη” από χαρτι που ειχατε δειξει, την οποία κανω τωρα σε παιδακια και εχει τρομερη επιτυχια!! Καταπληκτικες εκπομπες που ακομα θυμόμαστε ολοι με πολλη αγάπη…γιατι προφανως ειχαν φτιαχτει με μεράκι και αγαπη προς τα παδια…Εχετε άλλα βιντεο από τη χιλιοποδαρουσα να παρουσιασετε στο διαδικτυακό σας καναλι;;;
ΚΩΣΤΑΣ
2 Μαρτίου 10 στις 17:00ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ 1983 ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΗΜΟΥΝ 5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ 2 ΜΗΝΩΝ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΙΛΙΟΠΟΔΑΡΟΥΣΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΤΑΚΕΣ “ΩΧ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ” ΚΑΙ “ΜΑΣ ΚΟΥΦΑΝΕΣ ΤΩΡΑ” ΤΟΥ ΤΙΜΟΛΕΟΝΤΟΣ.ΜΗΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑΜΥΘΑ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΧΙΛΙΟΠΟΔΑΡΟΥΣΑ;;; ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΥΦΑΝΤΑΣΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥΣ!!!
natasaki
23 Μαΐου 07 στις 22:14Λοιπόν…εγώ το ’83 ήμουν 12! Τα θυμάμαι αρκετά καλά!
Έχω ακόμα την απορία: η Ροζαλία (Ήβη Σοφιανού) είναι στ’ αλήθεια τόσο ψηλή;;;;
Καλή νύχτα και πολλά φιλιά (μόνο από εμένα, οι άντρες της οικογένειας….ξέρετε,ποδόσφαιρο…!) 😉