Παρά λίγο…

Χα, χα, χα… Καθώς πήγαινα  να σβήσω τα κεριά και είδα το 66, σκέφτηκα: “Ωχ, παραλίγο ο αριθμός του ‘θηρίου’ που λένε…”  Θα πρέπει να θυμηθώ μετά από 600 χρόνια να μην γιορτάσω τα γενέθλια μου. Άσε το άλλο: σε τρία χρόνια, θα βλέπουν όλοι τα χρόνια μου στην τούρτα και θα γελάνε πονηρά! Ξέρετε τι βρώμικα μυαλά υπάρχουν στον κόσμο; Δεν είναι όλοι σαν εσάς αθώα μου παραμυθόπαιδα.   Τσ, τσ,τσ… Πόσα πράγματα κρύβει το εξηντάρισμα του ανθρώπου! Ίσως θα πρέπει να σκεφτώ σοβαρά την πρόταση της κυρίας που μου πούλησε την τούρτα και μου είπε να βάλω μόνο ένα εξάρι, και μετά το έξι να βάλω ερωτηματικό. “Γιατί να φανερώσετε ακριβώς την ηλικία σας; Αφήστε να νομίζουν ότι είστε 60, 61 ή 62…” .  Μάλιστα μου πρότεινε κάτι πιο πονηρό: Να βάλω το ερωτηματικό ΠΡΙΝ από το έξι. “Έτσι θα νομίζουν ότι μπορεί να είστε 26, 36, 46… Αφού δεν σας φαίνεται ότι είστε 66”, μου είπε. “Κοιτάξτε, βασικά είμαι 76, αλλά κρύβω δέκα χρόνια”, της απάντησα και γούρλωσε τα μάτια της.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας. Βάλτε την παιδική σας φαντασία να δουλέψει και πάρτε λίγη τούρτα.
Σας φιλώ πολύ.
Π.

15072009704

15072009708

Έγραψε ο Παραμυθάς στην κατηγορία Γενικά στις16 Ιουλίου 2009

29 σχόλια στο “Παρά λίγο…”

      amalia
      16 Ιουλίου 09 στις 18:27

      Μμμ και αυτή η σοκολατίτσα απο πάνω..τρέλα.Και η φραουλίτσα φρεσκότατη.
      Ευχαριστούμε.Την γλύκα της να έχετε.
      Σοκολατένιες αγκαλιές.

      Παπαστρατής Ιωάννης
      16 Ιουλίου 09 στις 20:19

      Θα ήθελα να ήμουν από μία μεριά να παρακόλουθήσω τον διάλογο που κάνατε με την υπάλληλο πουσας πούλησε την τούρτα.Ειδικά το σημείο με τα γουρλωμένα μάτια!!!Γελάω μόνος μου αυτή τη στιγμη!!! 😆 😆

      Δουλέψτε όσο μπορείτε τώρα(κάτι διάβασα για μεταφράσεις)γιατί από την Δευτέρα που θά πλακώσουν τα…πεθερικά και η Ίριδα με τον Αλέξανδρο σιγα μην έχετε μυαλό για δουλειά!!!Κρητικά φιλιά στην υπέροχη Σκιάθο και στους δύο σας!!!

      dimitrisp
      16 Ιουλίου 09 στις 20:29

      πολύχρονος και πάλι Παραμυθά μας!!!
      τέλεια η τούρτα και φρεσκότατη…και οι φραουλίτσες είχαν ένα άρωμα!!!
      πολλά φιλιά έχεις και από τους γιούς μου…αυτοί μου έφαγαν όλες τις φράουλες!!!

      marilia
      16 Ιουλίου 09 στις 23:59

      Ήρθααααααααααααααα!!! Ολόκληρη τούρτα για μέναααααααααααα;;;!!!! Τι; Θέλετε κι εσείς; Αααρνούμαι! Από χθες την έχω ζητήσει και μάλιστα με κουτάλι της σούπας! -Αλλά ας μην πολυμιλάω γιατί μπορεί το μικρό αδέρφι να ανεβάσει βίντεο με το πώς “ξεκουτιάζεις” και “τεμαχίζεις με χαρτοκόπτη” τη θεσπέσια τουρτίτσα!

      Καλέ, πάλι φλυάρησα! τς τς τς!

      Να ζήσεις, Παραμυθούλη
      και χρόνια πολλά!
      Μεγάλος να γίνεις -όχι πολύ γιατί οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν ποτέ-
      με άσπρα μαλλιά -αλλά αυτά τα είχες πάντα. 😛
      Παντού να σκορπίζεις
      της γνώσης το φως
      και όλοι να λένε:
      “Τι γλυκάς αυτόooooooooooς!!!” 😀

      Να σας χαιρόμαστε! 🙂

      ΑΡΙΣΤΗ
      17 Ιουλίου 09 στις 0:17

      ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ …… ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΛΛΛΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!! ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΕΙΠΑΜΕ ΕΝΤΑΞΕΙ?????
      ΑΝΤΕ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ…. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣ… ΚΑΛΑ????
      ΦΙΛΑΚΙΑ… ΝΑ ΣΕ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ!

      ΑΡΙΣΤΗ
      17 Ιουλίου 09 στις 0:19

      ΤΙ ΦΑΤΣΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ???? ΔΕΝ ΠΑΙΖΩ ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΠΟΙΟ ΩΡΑΙΑ….. ΘΑ ΚΛΑΙΩ ΚΑΝΟΝΙΣΕ….

      despina
      17 Ιουλίου 09 στις 10:20

      Χρόνια Πολλά Παραμυθά, να τα χιλιάσεις!
      Καλή επιτυχία στην νεα σου εκπομπή και σε ότι κάνεις!!!
      Οταν θα γνωρίσεις μέρες και ώρες προβολής αν θες ενημέρωσε μας.
      Αναρωτιέμαι τι αισθήματα θα μας γεμίσει η δυνατότητα να ξαναδούμε “Παραμυθά” μπροστά στην τηλεόραση….
      Ξέρω πως οι καιροί έχουν αλλάξει. Πως τα παιδιά πλέον μεγαλώνουν με άλλες λογικές και σε κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Εύχομαι να αγγίξεις την ψυχούλα τους και να τους δώσεις την δυνατότητα να νώσουν την γλύκα που νιώθαμε εμείς τότε!
      Ισως όλοι όσοι μπαίνουμε σε αυτό εδώ το site επιρεαστήκαμε σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό από τους δικούς σου “κραδασμούς” τότε , και για αυτό δεν σε ξεχάσαμε ποτέ!
      Και που ξέρεις…..???? Αν πιάσουν όλων οι ευχές μας για Χρόνια σου Πολλά σε καμιά 30αριά χρόνια θα συνεχίζεις να γράφεις εδώ, θα ετοιμάζεις τις νέες εκπομπές σου και η μόνη διαφορά θα είναι ότι δεν θα χρειάζεται να φοράς πια περούκα.
      Φιλιά πολλά

      despina
      17 Ιουλίου 09 στις 10:23

      Κάνε κάτι για τις φάτσες….. Οσο πάει γίνονται χειρότερες…
      Please!!!!!!!!!!!!!!!!!

      Κυρία Παραμυθά
      17 Ιουλίου 09 στις 11:24

      Καλημερούδια και από μένα Παραμυθόπαιδα, σας γράφω και από εδώ για να μη πιστέψουν “μερικοί” ότι επειδή έχω δικό μου blog θα με ξεφορτωθούν!
      Συμφωνώ με τις άθλιες φάτσες που έχουν μερικοί, βασικά δεν ταιριάζουν με το ύφος αυτού του blog και ο Μάστορας θα αποκαταστήσει την τάξη, είπε…σήμερα, να δούμε…
      Καλό νέο, ε; Και μια πληροφορία: Ο Παραμυθάς από Δευτέρα γυρίζει στην Αθήνα, τέλος προς το παρόν οι διακοπές του!
      Πολλά-πολλά φιλάκια από την Σκιάθο!
      Υ.Γ Εγώ παραμένω εδώ γιατί έρχονται: γέροι, παιδιά, μωρά…και αρχίζει το ντάντεμα!

      Κυρία Παραμυθά
      17 Ιουλίου 09 στις 11:28

      Είδατε τι ωραία φατσούλα μου έβαλε η να-τασσσάκι; Είναι το κάτω μέρος και το καπέλο της μάγισσας Άιναφετς και που να δείτε και τα ποδαράκια της, υπομονή στο επεισόδιο 25 και 26!

      Παραμυθάς
      17 Ιουλίου 09 στις 11:40

      Χα, χα, χα… Ναι αυτές οι φάτσες μου θύμισαν κάποιο φάρμακο που έλεγε στις παρενέργειες: “Να αποφεύγεται από εγγύους, υπάρχει περίπτωση τερατογένεσης”… Ε, να μην κάνει και καμιά πλάκα ο “μάστορας” στον πατέρα του για τα γενέθλιά του, μαζί με το δώρο της ανανέωσης του μπλογκ; Αλλά μην ανησυχείτε, σε λίγο τελειώνει το 17ο επεισόδιο του καινούργιου ΠΑΡΑΜΥΘΑ και θα αποκαταστήσει κάτι τέτοια.

      dimitrisp
      17 Ιουλίου 09 στις 12:44

      καλημέρα σας,
      δεν ξέρω τι λένε τα άλλα παιδάκια αλλά εμένα μ’αρέσει η φατσούλα μου…λέω μάλιστα να υπογράφω ως Μπομπ δημητράκης τετραγωνοκεφαλάκης…μόνο το χρώμα να το κάνουμε λίγο πιο κόκκινο(αν δέχεται και παραγγελιές ο “μάστορας”).
      φιλιά!

      να-τασσσάκι
      17 Ιουλίου 09 στις 13:32

      Λοιπόν εγώ ξέρω γιατί το έκανε ο “μάστορας” -ήθελε να σας κάνει όλους να αποκτήσετε gravatar 🙂

      Σε όποιον δεν αρέσει η “φατσούλα” του, μπορεί να βάλει ό,τι εικόνα θέλει αν πάει στο http://www.gravatar.com και την ανεβάσει, είναι πολύ απλό!

      Ωστόσο, έχει και δεύτερη “σειρά” τεράτων -αν πάτε τώρα στο blog της Κυρίας Παραμυθά, θα τις δείτε -και μετά θα τις βγάλω, το υπόσχομαι!
      😆 😆 😆

      (Δημήτρη, θα σου την έκανα τη χάρη αν δεν ζητούσες κόκκινο 😛 )
      (Βρες άλλο χρώμα, λέμε! 😉 )

      Μαρία
      17 Ιουλίου 09 στις 16:49

      Νατασσακι όχι μόνο ο Δημητρης δε θα ζητήσει άλλο χρώμα αλλά κι εγώ θα ζητήσω κόκκινο κατακόκκινο για το ρομβακι μου που μ αρεσει ιδιαιτέρως εσύ δηλαδή γιατί κόκκινες πασχαλίτσες εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε;

      Μαρία
      18 Ιουλίου 09 στις 10:28

      Αχ βρε θα με αναγκάσεται να βαλω γκραβαταρ μια φορα εσενα σου κατσε το κοκκινο μη μιλάς καθόλου! 😆

      Fwtino_Asteraki
      20 Ιουλίου 09 στις 3:57

      Χρονια Πολλα πολλα και ευτηχισμενα και απ μενα…Παντα με υγεια χαρες χαμογελα πολυ αγαπη και απειρα χαμογελακια και παιδικες σκανταλοτσαχτπινιες!χιχιχι! 🙂 Και φυσικα επιτυχιες αν και ειμαι συγουρη οτι αυτο ειναι στανταρ!χιχι!

      Αργησα λιγακι αλλα….

      Φιλιααααααα

      marilia
      20 Ιουλίου 09 στις 14:32

      Μικρό αδέρφι, ποιος σου είπε ότι οι φάτσες μας δεν ήταν χαριτωμένες; Εγώ με προτιμούσα εξάγωνη και με βλοσυρό βλέμμα, παρά… απλό σχηματάκι! Σαν κάτι παμπάλαια πλακάκια μπάνιου είναι! “Το έφτιαξες”! πσ!

      Λένα Μαντά
      22 Ιουλίου 09 στις 10:21

      Και να σκεφτεί κανείς οτι πάνε 26 (!!) χρόνια που σε γνώρισα, σοβαρός (!!!!) τότε εσύ καθηγητής μου , αλλά από τότε αξιαγάπητος…. Μια ζωή πίσω Νίκο…. Πολύχρονος και γερός πάντα, κάθε σου βήμα να συναντά και μια αιτία για να χαμογελάς…

      marilia
      22 Ιουλίου 09 στις 15:37

      τσ! Βαριέμαι. Και το καλοκαίρι βαριέμαι περισσότερο. Θα μείνω με το… πλακάκι μπάνιου. 😛 Και μη δικαιολογείς πάντα το μικρό αδέρφι, υιοθετημένο να-τασσσάκι, νταξ; Πάω να κυνηγήσω καλοκαιρινό θησαυρό με κουτάλι της σούπας και δε σας δίνω ούτε τόσο δα! Ούτε μπουκίτσα, λέμε! Μμ!

      να-τασσσάκι
      22 Ιουλίου 09 στις 16:12

      Ναι, καλά -κι εμείς θα φάμε, χε χε χε!
      😛

      Φιλάκια, μικρή γλυκιά δασκάλα με το μωβ πλακάκι!
      😆 😆

      (ξέρω τι περνάει ο “μάστορας”, γι’ αυτό! 😉 )

      zoro
      24 Ιουλίου 09 στις 9:47

      καλε μου παραμυθά μαζί σου μεγάλωσα και εγώ με τα παραμυθια
      που τώρα μόλις το κατάλαβα πως πρόκειται για αλήθεια
      πως αν το κόσμο θέλω να δω παραμυθένιο και μέσα του να ζω
      τις ιστορίες αυτές μέσα στην καρδια πρέπει να φιλώ
      σε ευχαριστώ που είσαι ακόμα καλά
      σε 600 χρονια μπορείς να κρύψεις και κάνα χρονάκι, ποιος
      θα το καταλάβει?

Σχολιάστε