Κι άλλες φωτογραφίες
Μια και γράψατε διάφορα καλά και τρυφερά λόγια για τα εγγονάκια, είπα να βάλω και κάποιες φωτογραφίες με τα παιδάκια μου. Αλλά επειδή, ναι μεν το blog είναι προσωπικό αλλά να μην το παρακάνουμε, σκέφτηκα να συνδυάσω το προσωπικό με το … γενικότερο ενδιαφέρον, τον ΠΑΡΑΜΥΘΑ. Δεν ξέρω πόσοι μπαiνουν στο blog , χωρίς να ξέρουν τον ΠΑΡΑΜΥΘΑ, αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι τον ξέρουν κι έτσι θα διασκεδάσουν με αυτές τις φωτογραφίες. Θα ήθελα να τις αφιερώσω σε μια κυρία που έγινε πολύ νέα μητέρα, κι έκανε παιδί ενώ ακόμα σπούδαζε, γι’ αυτό και χρησιμοποιούσε τότε την εκπομπή του ΠΑΡΑΜΥΘΑ, για να την αφήνει ήσυχη το παιδάκι της και να μπορεί να διαβάζει τα μαθήματά της.
Σ’ αυτή την πρώτη φωτογραφία ο “Παραμυθάς” πετάει με τον καινούργιο τρόπο: κρεμασμένος από το ταβάνι και με ανεμιστήρα να τον φυσάει.
Στη δεύτερη ο “Παραμυθάς” κρεμασμένος στον αέρα, ετοιμάζεται για γύρισμα και για να ξεκουραστεί ακουμπάει στην κόρη του. (Για κάτι τέτοια έλεγε ένας φίλος μου, όταν αρρώστησε και τον περιποιόταν η κόρη του: “Όποιος πατέρας δεν έχει κόρη να πάει ν’αγοράσει”.)
Στην τρίτη φωτογραφία, ο “Παραμυθάς” και τα παιδάκια του, λίγο πριν αρχίσει το γύρισμα. Για όσους αναρωτηθούν τι θέλουν τα χαρτομάντηλα γύρω από το λαιμό, είναι για να μην λερωθεί ο γιακάς του πουκαμίσου από το μακιγιάζ.
Και μία τελευταία φωτογραφία, που δείχνει πόσο πολύ έχω πια βαρεθεί αυτό το επάγγελμα, και τι δοκιμασία ήταν να το ξανακάνω μετά από 33 χρόνια. Η “σταυρική ηλικία” που λένε… Χα, χα, χα…
Σας φιλώ πολύ
Π.
26 Σχόλια στο “Κι άλλες φωτογραφίες”
Παπαστρατής Ιωάννης
7 Ιουνίου 09 στις 12:50Να είστε καλά!!!Ευχαριστούμε που μοιράζεσαι αυτές τις οικογενειακές στιγμές μαζί μας.Να είσαι πάντα καλά!!! 🙂
Φιλάκια!!!! 8)
dimitrisp
7 Ιουνίου 09 στις 12:51εχω 2 γιους!ξερεις που πουλαν κορες?
Παπαστρατής Ιωάννης
7 Ιουνίου 09 στις 12:51Φτου!!!Πάλι ήρθα δεύτερος.Που θα πάει κάποτε θα γράψω ΕΓΩ το πρώτο σχόλιο!!!! 🙂
dimitrisp
7 Ιουνίου 09 στις 12:59Ιωαννη συγνωμη και δεν το’θελα.την αλλη φορα θα σε περιμενουμε.να΄σαι,καλα,καλη σου ημερα.
Παπαστρατής Ιωάννης
7 Ιουνίου 09 στις 12:59Fwtino_Asteraki:Άκου Κ.Παπαστρατή Ιωάννη.Σκέτο Ιωάννης παρακαλώ.Μια παρέα είμαστε εδώ μέσα!!.Φιλιά και ελπίζω να γράφεις καλά!!!
Μαρία
7 Ιουνίου 09 στις 13:11κι ο Μητροπάνος αναρωτιέται που πουλάν καρδιές χρόνια τώρα αλλά δε βλέπω να του απάντησε κανείς! 😆
Μαρία
7 Ιουνίου 09 στις 13:12http://www.youtube.com/watch?v=k9hXHgL5eJ0
για του λόγου το αληθές! 😆
dimitrisp
7 Ιουνίου 09 στις 14:05ελα τωρα βρε Μαρια μου!ο Φ.Νικολαου του εδωσε την απαντηση χρονια τωρα!αυτος πώς δηλαδη μοιραζει καρδιες?
και http://www.youtube.com/watch?v=5IqhPeQSPA8για του λογου το αληθες!
(μη γελας παραμυθα που οπου και να μας πας εκδρομη εμεις σε παιδικη χαρα θα καταληξουμε!!!)
Μαρία
7 Ιουνίου 09 στις 14:25ε τωρα τσιγκουνιές θα κανουμε να η Γλυκερία παραπονιέται τις θέλει σε χονδρική το κορίτσι 100 και βάλε πως θα βολευτεί με μία;
http://www.youtube.com/watch?v=RYnjTfrPhdY
νατασσσάκι
7 Ιουνίου 09 στις 15:56“Όποιος πατέρας δεν έχει κόρη να πάει ν’αγοράσει”
και όποια μαμά δεν έχει και θέλει??
(μιλάς εκ του ασφαλούς, με τέτοια κόρη -για ρώτα κι εμάς!!! :P)
Φιλιά
σε όλους σας
και -να το πω- είσαστε υπέροχη “ομάδα”!
**αυτή την πρώτη, που σε φυσάει ο ανεμιστήρας και πετάς…. αααααααχ!
😉
Φιλί
Καλή βδομάδα σε όλη την παραμυθοπαρέα 🙂
Παπαστρατής Ιωάννης
7 Ιουνίου 09 στις 17:28Δε πειράζει Δημήτρη και εσύ να είσαι καλά!!Ωραία και η εκτέλεση του Νικολάου αλλά έχω την εντύπωση ότι πρώτος το είπε ο Πουλόπουλος.Βέβαια μπορεί να κάνω και λάθος.
Παραμυθά μου σε ευχαριστώ για τα ωραία βιβλία!!!
Λιάνα Παπάκη
7 Ιουνίου 09 στις 17:35Αγαπημένε μου Παραμυθά,
είναι μια τρέλα όταν η οικογένεια γίνεται *παρέα*, αγαπάει και γελάει με τα ίδια πράγματα, είναι η ίδια η ζωή, χωρίς από την άλλη να νιώθουν την υποχρέωση να κοιτάνε αποκλειστικά και μόνο την ίδια κουκιδίτσα στο σύμπαν!
Επίσης, πρέπει να ομολογήσω αυτό με το χαρτομάντιλο το κάνω κι εγώ κάτι αγχωμένα πρωινά!!!! 😆
Παραμυθάς
7 Ιουνίου 09 στις 19:55Ερώτηση για τον Γιάννη Παπαστρατή: Για ποια βιβλία λες Γιάννη μου; Δεν κατάλαβα.
Καλό βράδυ.
Παπαστρατής Ιωάννης
7 Ιουνίου 09 στις 20:13Λοιπόν Παραμυθά μου έχουμε και λέμε:
1.Ο Παραμυθάς.
2.Ο Μάγος του Γαλάζιου Βουνού.
3.Το Τσίρκο.
4.Όταν τα παιδιά κοιμούνται.
Ο Κρισναμούρτι στην Ελλάδα μου λείπει και θα έχω τα άπαντα σου νομίζω.
Καλό σου βράδυ επίσης.
Παραμυθάς
7 Ιουνίου 09 στις 20:49Α, τώρα κατάλαβα, Γιάννη! Πήγες κι αγόρασες τα βιβλία μου!
Ευχαριστώ πολύ.
Παπαστρατής Ιωάννης
7 Ιουνίου 09 στις 23:37Δε κατάλαβες φίλε μου.Εγώ σε ευχαριστώ.Για ότι έκανες,κάνεις και θα κάνεις.Να είσαι πάντα καλά.Πολύ χάρηκα που σε γνώρισα από κοντά και ευελπιστώ να τα ξαναπούμε.Ως τότε θα κάνω υπομονή.Σε φιλώ.
Παπαστρατής Ιωάννης
7 Ιουνίου 09 στις 23:39Είχες δεν είχες με συγκίνησες πάλι.Εμείς οι Καρκίνοι είμαστε και ευαίσθητοι.
Γιαννης απο ΝΥ
8 Ιουνίου 09 στις 7:38Δημητηρ Π εχεις πολυ καλαμπουρι, χαχαχαχα
Ελα κι ενα απο μενα http://www.youtube.com/watch?v=OLhglefWgDU
Το Νελινεζι γιατι εχει εξαφανιστει και με εχει στεναχωρησει? ε? Πρεπει να το παρακαλαμε για να μας μιλαει?
Γιαννης απο ΝΥ
8 Ιουνίου 09 στις 7:42Ωραιο πραγμα που εχουμε τον Παραμυθα μας…
Δεν το πιστευω κατι φορες
Παραμυθομεγαλωμένη
8 Ιουνίου 09 στις 9:31Είστε τόσο υπέροχοι!!Μπαμπάς και παιδιά έχετε μια γλύκα λες και τρέφεστε μόνο με μέλι!:-)
Πάντα να έχετε την υγειά σας και να αγαπιέστε έτσι μοναδικά!
Φιλιά!
Μαρία
8 Ιουνίου 09 στις 12:50Γιαννακη θα σε στεναχωρέσω αλλά το βίντεο λέει ότι δεν επιτρέπεται στη χώρα μας…
papiera
8 Ιουνίου 09 στις 15:14Από την εμπειρία μου στο Σισμανόγλειο (ακόμα εκεί είναι ο μπαμπάς μου) και τα αγόρια στην περιποίηση, μια χαρά τα καταφέρνουν! Αγάπη να υπάρχει…….
Παραμυθά, για όλα, έχω να πω: φτου φτου φτου!!!
(τι είναι όμως η ελληνική γλώσσα.. Με τρία φτου, συνεννοηθήκαμε!)
Μαρία
8 Ιουνίου 09 στις 15:23Ναι παπιεριτσα εκ του αρχαίου ιδιόκλητου συνηρημένου φταω φτω
2.500 χιλιάδες χρόνια ιστορία είναι αυτά! 😆
Μαρία
8 Ιουνίου 09 στις 15:24καλα κουράγια!
dimitrisp
7 Ιουνίου 09 στις 12:49ποσο χαιρομαι οταν βλεπω εναν πατερα να καμαρωνει τα παιδια του κι αυτα ετσι μυστικα και ησυχα να του φωναζουν ενα μεγαλο ευχαριστω ,δε λεγεται!!!μακαρι να εχω την τυχη σου …μετα απο χρονια!!!ΟΚ,ειμαι ζηλιαρης… αλλα και πατερας!να’στε παντα ευτυχισμενοι.