«Ο λύκος και το μικρό μοσχάρι»

paramithas-heretaei1Αν και είχα ετοιμάσει ένα δεύτερο μέρος «σεντόνι» για το ερώτημα περί Θεού και γενικώς αποφεύγω να βάζω έτοιμα ξένα βίντεο, αυτή τη φορά θα το κάνω, αφήνοντας για μεθαύριο το «σεντόνι». Το fwtino asteraki μου έστειλε τη διεύθυνση στο  UTUBE για να δω μία ρωσσσική μικρή ταινία με κινουμενα σχέδια για παιδιά, που με συγκίνησε όσο κι όταν την πρωτόδα, πολλά χρόνια πριν, σ’ ένα Φεστιβάλ που με είχε στείλει η ΕΡΤ όταν ήμουν προϊστάμενος του Τμήματος Παιδικών Εκπομπών. Είναι μία φοβερά τρυφερή, γλυκειά και καλοφτιαγμενη ταινία. Και όπως και τότε, ξεκαρδίστηκα στα γέλια με τη σύντομη σκηνή όπου ο λύκος προσφέρει ένα μπουκέτο λουλούδια στην κυρία κατσίκα κι εκείνη…
Το παραμύθι λέγεται, «Ο λύκος και το μικρό μοσχάρι». Η γλώσσα είναι τα ρώσσικα, αλλά υπάρχουν και υπότιτλοι σε πολύ απλά αγγλικά.


Καλό ξημέρωμα
Π.

Έγραψε ο Παραμυθάς στην κατηγορία Βίντεο στις5 Φεβρουαρίου 2009

9 Σχόλια στο “«Ο λύκος και το μικρό μοσχάρι»”

      νατασσάκι
      6 Φεβρουαρίου 09 στις 0:35

      … κι εκείνη κάνει αυτό που πρέπει!
      🙂

      Απίστευτα τρυφερό είναι. Και ταιριάζει με κείνο που λέγαμε δυο-τρια ποστ πριν, πως γονιός δεν είναι εκείνος που σε γεννάει, απλά…

      Φιλί και καλημέρα 🙂

      Fwtino_Asteraki
      6 Φεβρουαρίου 09 στις 1:17

      Γειαααααα σε ολους!!!!!!!Αχχχχχχχ ειναι καταπληκτικη ιστοριουλα πολυ πολυ πολυ γλυκια και τελειαα…Γεματο αγαπη αγαπη για ολα…αγαπη για τα παιδια…αγαπη για το διαφορετικο το ιδιαιτερο…το αδυναμο..το μικρο…τους γονεις….τα ζωα…που φαινεται πως μπορουν να εξιμερωθουν με την αγαπη…αχχχχχχχ….και φυσικα πως ο αδυνατος δεν παραμενει αδυνατος…αχχ ΑΓΑΠΗ ΑΓΑΠΗ ΑΓΑΠΗΗΗ….εχει απιστευτο χιουμορ….ειναι απλα τελειο!
      αχχχχχχ…Σας αγαπαω ολους ολους πολυ!!!
      Μπορω να κοκκινησω τωρα με την ανεση μου? :$ :$
      Καλο βραδυ σε ολους με ομορφα και γλυκα παραμυθοονειρακια μουυυυυυυυυ μουυυυυυυυυυ!!χιχιχι!
      Φιλακια και αγκαλιτθεθθθθθ!!!

      Fwtino_Asteraki
      6 Φεβρουαρίου 09 στις 1:29

      Τι γλυκοοοοο αχχ δεν χορτενω να το βλεπωω…
      Φιλακια πολλα πολλα σε ολους και αγκαλιτθεθ και ειδικα στον κυρι του Σθυτιου!χιχιχι!

      athinovio
      7 Φεβρουαρίου 09 στις 2:35

      μερικές φορές ένα μικρό πραματάκι μας εμπνέει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας.

      τα παιδιά μας το κάνουν αυτό, συνήθως.
      πολύ τρυφερό.

      athinovio
      7 Φεβρουαρίου 09 στις 2:37

      δεν ξέρω τι έγινε ή αν έκανες εσύ μετον μάστορα κάτι, αλλά πλέον όταν πατάς στο όνομά μου, σε βγάζει στο βλογάκι μου κατευθείαν
      ΖΗΤΩΩΩ!

      νατασσάκι
      9 Φεβρουαρίου 09 στις 2:11

      …και, δε με νοιάζει αν εσύ ετοιμάζεις «σεντόνια» ή ό,τι άλλο, και το ξεχάσεις,
      εγώ θα το πω: Σήμερα το blog συμπληρώνει 2 χρόνια 🙂

      Να είσαστε καλά, κι εσύ κι ο αδερφός-μάστορας που επέμενε…
      και που μπορέσαμε έτσι να ξαναβρούμε τον «Παραμυθά» μας, και να γνωρίσουμε τον Νίκο.

      Και δεν γράφω άλλα, γιατί με πήρε η νύχτα να ακούω παραμύθια, και θα βάλω τα κλάματα πάλι, σαν την πρώτη φορά που «έπεσα» εδώ 🙂

      Να είσαι γερός, και να είσαι εδώ κι «εδώ», για πολλά πολλά πολλά χρόνια ακόμα.

      Φιλί
      και καλημέρα 🙂

Σχολιάστε