Το λάθος του Χάρου

Επιθύμησα και καμιά ιστορία του Χότζα. Για πιάστε μία τύπου, «μαύρο χιούμορ».
Καλή Κυριακή.
Π.

Ο Χότζας είχε πέσει στο κρεβάτι βαριά άρρωστος. Όλοι νόμιζαν πως θα πεθάνει. Η γυναίκα του ντύθηκε στα μαύρα κι άρχισε τα κλάματα και τα μοιρολόγια. Οι μαθητές του που είχαν μαζευτεί γύρω από το κρεβάτι του, τον κοίταζαν με βαθιά θλίψη. Μόνο ο Χότζας, έμενε ατάραχος και κάθε τόσο γέλαγε…
«Δάσκαλε», τον ρωτάει ένας από τους μαθητές του, «πώς γίνεται να αντιμετωπίζεις το θάνατο με τέτοια ψυχραιμία, και μάλιστα κάθε τόσο να γελάς, ενώ εμείς που δεν πρόκειται να πεθάνουμε, αγωνιούμε μήπως μας αφήσεις»;
«Πολύ απλό», απάντησε ο Χότζας. «Καθώς σας κοιτάζω ξαπλωμένος, λέω στον εαυτό μου: » Όλοι σας έχετε τόσο βαριά θλιμμένη όψη, που είμαι σχεδόν σίγουρος ότι όταν έρθει ο Άγγελος του Θανάτου, θα νομίσει ότι κάποιος από εσάς είναι που τον περιμένει και θα τον πάρει κατά λάθος, και θα μ’ αφήσει εμένα να ζήσω κι άλλο. Γι’ αυτό κάθε με πιάνουν τα γέλια…»

Έγραψε ο Παραμυθάς στην κατηγορία Νασρεντίν Χότζας στις30 Μαΐου 2009

12 Σχόλια στο “Το λάθος του Χάρου”

      Elenita
      30 Μαΐου 09 στις 20:56

      Χαααα!!! Καλό καλό!!! Θα το κρατήσω για την κατάλληλη περίσταση! :ΡΡ
      Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε όλοι!! 🙂

      νατασσσάκι
      30 Μαΐου 09 στις 22:19

      😆 😆

      Τέλειες οι ιστορίες του Χότζα -κι εμένα μου έλειψαν!

      Φιλί 🙂

      Καλή Κυριακή σε όλους

      υγ. Ο μικρός σου φίλος λέει, να του δανείσεις το αόρατο μαγικό μολύβι!!!
      😀

      dimitrisp
      31 Μαΐου 09 στις 1:01

      πως το λενε αυτο το φαινομενο?συγχρονισμος μηπως?την κουβεντα του χοτζα ειχα ολη μερα…να’σαι καλα καλε μου παραμυθα!

      dimitrisp
      31 Μαΐου 09 στις 1:10

      α!το ξεχασα.ελα μια βολτα απο το wwwalsoscom.blogspot.com θα σε κερασω δροσερο νερο και γλυκο κυδωνι(εννοειτε οτι ισχυει για ολη την παρεα)

      Γιαννης απο ΝΥ
      31 Μαΐου 09 στις 1:34

      Μια φορα στο στρατο, μιλουσαμε για τις γκομενες του χωριου της Σαμου που υπηρετουσα. Εκει που μιλουσαμε για την μια και την αλλη πεταχτηκε καποιος και ανεφερε καποια την οποια οι υπολοιποι ηθελημενα ειχαμε παραμερισει απο την συζητηση…χαχαχααχα
      Γυρισε ενας τοτε και του απαντησε ετσι ¨Ρε’συ σ’αρεσει αυτη? Ρε, αυτη ουτε ο χαρος δεν την παιρνει….» χαχαχαχα

      Fwtino_Asteraki
      31 Μαΐου 09 στις 3:25

      Μια γλυκια καλησπερα και απ μενα….
      Μπηκα λες και μυστηκα το καινουργιο χιχι!Ξεκινησα με χαρα να διαβαζω αλλα ξαφνηκα τελειωσε…ειμαι παραπονιαρα?χιχι!
      Παρ ολα αυτα αν και μικρο το σχεδιασα στο μυαλο μου..οστοσο αυτο γεμισε με ασχετες εικονες ασχετες με το παραμυθι…με κεινη την γλυκοπικρη γευση των αναμνησεων…
      Νομιζω πως πραγματικος στοχως των παραμυθιων ειναι τοσο να μας διδασκουν πραγματα να μας ταξιδευουν να στρωνουμε το παραμυθι στο μυαλο μας να σκεφτομαστε..πολλα απ αυτα να τα κανουμε και πραξη γιατι μας διδασκουν για την ζωη….πιστευω το εχετε καταλαβει ολοι αυτο…καθως και να μας αφηνουν να διμηουργουμε την δικιας ιστορια να εχουν την δικια μας αναμνηση το κατι μας η την επιρειαμας και να προσαρμοζουμε το παραμυθι πανω του…Αν δειτε παραπανω πιο προσεκτικα υπαρχει αυτο το κατι νομιζω στα προηγουμενα σχολια…
      Εμενα λοιπον που ανεσειρε απ τον πελαγος των αναμνησεων μου μια που δεν θα ξεχασω ποτε…η καλυτερα καποιον που δεν θα ξεχασω ποτε…Το μονο ανθρωπο που «εφευγε» και δεν ειδα ποτε δακρυ στα ματια του…μοναχα χαμογελο!Αγαπη…ευτηχεια! και παντα ακομα και τοτε να νοιαζεται για τους αλλους…το λεω και δακρυα κυλουν απ τα ματια μου χωρις να το θελω…οποτε δεν μπορω να σκεφτω ποση ψυχικη δυναμη μπορει να εχει καποιος για να καταφερει το παραπανω….
      Σας ευχαριστω…
      Την καληνυχτα μου και ονειρα γλυκα!
      Φιλακια και αγκαλιτθεθ σε ολους!

      Παπαστρατής Ιωάννης
      1 Ιουνίου 09 στις 17:56

      Παραμυθά μας μικρό,αλλά δυνατό,και πανέξυπνο.

      Φιλιά και καλό μήνα σε όλους. 8)

      Helda
      3 Ιουνίου 09 στις 18:04

      Άσχετο αυτό που θα γράψω αλλά βλέποντας τον τίτλο <> και αναλογιζόμενη τα λάθη του Χάρου , σκέφτομαι πόσο λάθος έκανε και πήρε έναν ηθοποιό τόσο νέο και τόσο ταλαντούχο και τόσο μοναδικό στο είδος του τον Χρόνη Εξαρχάκο .
      Πραγματικά δεν μπορώ να το χωνέψω και ειδικά όταν βλέπω τις ταινίες του . Λάθος μεγάλο και ασυγχώρητο…

      papiera
      5 Ιουνίου 09 στις 12:30

      Μια φορά, πέθανε μια κυρία και ο Άγγελος της υποσχέθηκε ότι θα την γυρίσει πίσω και θα της χαρίσει 50 χρόνια ζωής ακόμα γιατί έκρινε ότι ήταν πολύ καλός άνρθωπος και έτσι έπρεπε να γίνει…
      Εκείνη λοιπόν, μόλις συνήλθε, έκανε λίφτινγκ, έβαψε τα μαλλιά, άλλαξε ντύσιμο κ.λ.π. κ.λ.π. Σου λέει, 50 χρόνια είναι αυτά..Να δείχνω γριά; Όμως, βγαίνοντας από το κέντρο αισθητικής, την πάτησε αυτοκίνητο και νάτην πάλι μπροστά στον Άγγελο.. ‘Μα δεν μου είπες ότι θα με αφήσεις να ζήσω 50χρόνια ακόμα;’

      και ο Άγγελος απάντησε: ‘Εσύ είσαι; Δεν σε γνώρισα’!!!!!

      Γιώργος
      30 Ιουνίου 09 στις 1:14

      Δεν νομίζω να κάνει λάθος ο χάρος
      …όταν ερθεί η ώρα του καθενός ..φεύγη

      είναι και αυτό προκαθορισμένο?
      τιποτα τυχαίο δηλαδή!

      αν θά ξεγέλαστη ο χάρος τοτε μπορεί να ξεγελαστή και ο θεός αφου απο τον θεό αποφασιζέτε το πότε και πόσο θα ζήση μια ψυχή μέσα στο σώμα που της δόθηκε!

Σχολιάστε