Ο Παραμυθάς και οι Καλικάντζαροι

paramyth_exofilo.jpg

elf-3.jpg Για τις γιορτές σας έχω μια έκπληξη με κάτι που δεν το έχει κανένας. Είναι ένα παραμύθι για καλικάντζαρους ηχογραφημένο το 1979, που το λέω εγώ μαζί με τους τρομερούς Κατσιμιχαίους: Χάρη+Πάνο! Με τους πρωτογνώρισε μια φίλη μόλις είχαν έρθει από τη Γερμανία. Άκουσα αυτό το παραμύθι με τραγούδια και αφήγηση που είχαν γράψει και για άλλη μια φορά πήγε ο νους μου στο κινούμενο σχέδιο. Το ηχογραφήσαμε στο studio C του Τρίτου Προγράμματος και για άλλη μια φορά δεν κατάφερα να πάρω τα χρήματα που χρειάζονταν για να κάνω την Χριστουγεννιάτικη τηλεταινία που ήθελα. Πριν μερικές εβδομάδες, ανακάλυψα την ταινία/μήτρα στα πράγματά μου και την παρέδωσα στο Αρχείο της Ραδιοφωνίας της Ε.Ρ.Τ. Κράτησα, όμως, ένα αντίγραφο για να το βάλω για χάρη σας εδώ… Ε, αν θέλουν, ας με μαλώσουν.elf-2.jpg

Χρόνια πολλά.
Σας φιλώ πολύ κι εσάς και τα παιδάκια σας – όσοι έχετε.
Π.
[audio:http://www.fileden.com/files/2009/9/2/2562339//Paramithas.gr-kalikatzaroi.mp3]

Μπορείτε να κατεβάστε το παραμύθι από εδώ.

Έγραψε ο Παραμυθάς στην κατηγορία Παραμύθια με ήχο στις25 Δεκεμβρίου 2007

15 σχόλια στο “Ο Παραμυθάς και οι Καλικάντζαροι”

      Λένα Μαντά
      25 Δεκεμβρίου 07 στις 11:26

      Νικόλα χρόνια πολλά! Να χαίρεσαι την οικογένεια και πάντα γερός και δυνατός να συνεχίζεις να δίνεις χαρά στους γύρω σου, έτσι όπως μόνο εσύ ξέρεις!

      natassaki
      25 Δεκεμβρίου 07 στις 22:00

      Χρόνια Πολλά και Καλά, αγαπημένε παππού-Παραμυθά 🙂
      κι ευχαριστούμε – υπέροχο το παραμύθι…

      Φιλιά πολλά σε όλους σας
      (και του χρόνου)

      Ροζαλία
      26 Δεκεμβρίου 07 στις 10:56

      Παραμυθά μας, κρατιέμαι να μην κλάψω. Το παραμύθι είναι γνωστό, αλλά ποτέ, ποτέ δεν περίμενα να το ακούσω με τη φωνή του Παραμυθά! Είναι σαν να το ακούω για πρώτη φορά!
      Να είστε πάντα καλά και να μας συντροφεύετε με τη φωνή σας και την παρουσία σας.
      Χρόνια πολλά και χρόνια καλά

      to mikro manini
      27 Δεκεμβρίου 07 στις 9:20

      χρόνια πολλά και γλυκά!!!
      το έχω ακούσει πάμπολες φορές και ποτέ δεν πρόσεξα στο cd , ποιοι είναι οι υπόλοιποι συντελεστές!!!
      παραμυθά όποιο παραμύθι να σηκώσεις , κρύβεσαι απο κάτω!!!!

      φιλιά…..

      Βασίλης
      8 Ιανουαρίου 08 στις 11:59

      Και έλεγα τι μάθημα μουσικής θα κάνω σήμερα στα παιδιά που γυρνάμε από διακοπές Χριστουγέννων…

      Ευχαριστώ!

      Λαμπρινάκης Δημήτριος (Αίαντας )
      15 Νοεμβρίου 08 στις 19:55

      Πάππου παραμυθά μας λείπουν άνθρωποι σαν και εσένα στην Ελλάς του 2008 που καταρρέει και εκφυλίζεται με πικρία και θλίψη, βλέπω τα πάντα να χάνονται ανδρεία, αρετή και ήθος. Με πατέ πίσω στης συχωρεμένης της γιαγιάκας μου τα χρόνια συγχαρητήρια στους αδελφούς Κατσιμίχα που τόσο αγαπώ.

      Με αγάπη εκτίμηση και σεβασμό σε όλους Αίαντας από Χανιά Κρήτης.

      anna
      27 Δεκεμβρίου 08 στις 22:23

      AΨΟΓΟ!!! Χειροκρότημα και σ’ αυτό!!!
      Να βαστάς γερά γενικώς για να βάζεις την ψυχή σου σ’ ότι κάνεις!

      Christina
      12 Μαρτίου 10 στις 23:59

      Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι με αφορμή το κείμενό σας από το ΣΑΒΒΑΤΟ, 5 ΜΑΙΟΥ 1998
      “Δεν υπάρχει ο «ερωτευμένος» σαν αληθινή οντότητα…..” γιατί πραγματικά με έχει αγγίξει πολύ το κείμενο αυτό….πράγματι έχετε δίκιο σε όσα γράφετε και είναι πραγματικά τόσο παράξενα αυτά τα μικρά αόρατα νήματα της τύχης που μπορεί-όλως τυχαίως άραγε;-να φέρουν για έναν άνθρωπο την απάντηση σε κάποια ερώτηση. Σε μια ερώτηση που η ψυχή χωρίς λόγια γνωρίζει την απάντηση, αλλά ίσως θέλει μια συντροφιά, μια πρόσκαιρη επιβεβαίωση αυτού που ήδη γνωρίζει… πείτε μου όμως δυό άνθρωποι που με αφορμή τον έρωτα άγγιζαν το άχρονο και άπειρο για ένα δευτερόλεπτο μόνο, και μετά “βγήκε η μπρίζα” τί είναι πιά ο ένας για τον άλλο; κι αν η απάντηση είναι ότι εξακολουθούν να είναι οδοιπόροι της ζωής και του δρόμου της γνώσης που απλά συναντήθηκαν κάποια στιγμή, τότε υπάρχει ποτέ και κάπου μια αλήθεια για δυό ανθρώπους που να είναι καταλυτική, πλήρης και αναλλοίωτη, μια αλήθεια που θα περιτυλίγει ΄δυό αληθινούς συνοδοιπόρους, οι οποίοι όμως να ζουν την εκσταση και την ευτυχία μέσα στον δρόμο τους χωρίς καμιά “πρίζα;” ή απλά ο άνθρωπος επιλέγει για συνοδοιπόρο καποιόν που δεν ήταν οι δυο τους στην πρίζα ποτέ;….και αυτός ο ανθρωπος απέναντί μου, με την πρίζα τραβηγμένη πλέον τί μου είναι πια;….είναι πάντα πρόσκαιρα τα ανθρώπινα; πάντα κάπου θα χάνει τον δρόμο της η άγάπη μέσα στην επίγεια πραγματικότητα;…

      Λυδια
      13 Μαρτίου 10 στις 14:26

      κυριε Παραμυθα,με λενε Λυδια και ειμαι 9 ετων.Διαβαζω οσα γραφετε και θαθελα να σας γνωρισω.Η μαμα μου ειπε οτι πριν 20 χρονια συνεργαστηκε μαζι σας σε ενα στουντιο τηλεορασης που εργαζονταν.Θα ηθελα να μου πειτε σε ποιο βιβλιο του Καζαντζακη ειναι το αποσμασμα για τον ιδανικο δασκαλο που χτιζει γεφυρες γιατι θελω να το χαρισω στον δασκαλο μου που ειναι ο καλυτερος δασκαλος του κοσμου.Μη με ξεχασετε σας παρακαλω.Ευχαριστω,η φιλη σας Λυδια

      Λυδια
      7 Απριλίου 10 στις 1:01

      αγαπημενε κυριε παραμυθα,σας ευχαριστω πολυ που με θυμηθηκατε.Δεν πειραζει που δεν βρηκατε το βιβλιο του Καζαντζακη,χαρισα αλλο βιβλιο στον δασκαλο μου και του εγραψα σαν αφιερωση το αποσπασμα για τον ιδανικο δασκαλο.Βλεπετε,και ετσι ακομη με βοηθησατε.Ουτε κι εκεινος ξερει το βιβλιο αυτο του Καζαντζακη αλλα του αρεσε πολυ το συγκεκριμενο κοματι που του εγραψα.Του ειπα πως το διαβασα σε σας και θα αρχισει και ο δασκαλος μου να σας διαβαζει και να συζηταμε μετα.Τωρα πρεπει να σας αφησω γιατι λειπαμε και μολις επιστρεψαμε στο σπιτι αμεσως ηθελα να δω τα μηνυματα μου αλλα η μαμα,καταλαβαινετε,φωναζει πως η ωρα ειναι καταλληλη μονο για υπνο.Σας ευχαριστω και παλι και καθε μερα θα διαβαζω οσα καινουργια γραφετε.Η φιλη σας Λυδια

      πρωτάκια
      20 Δεκεμβρίου 11 στις 11:27

      Πολύ μας άρεσε αυτή η χριστουγεννιάτικη ιστορία κύριε Παραμυθά και ακόμα πιο πολύ τα τραγούδια των καλικάντζαρων! 🙂

Σχολιάστε