Η καμπάνα με τον μαγευτικό ήχο

Εντάξει, εσείς μπορεί να μη βαριέστε την ομιλία που έκανα στη Σκιάθο, αλλά εγώ βαρέθηκα να βλέπω έτσι μεγάλη τη φάτσα μου στο blog. Γι΄αυτό θα ανεβάσω κάτι καινούργιο γρηγορότερα. Είμαι σίγουρος ότι θα σας αρέσει περισσότερο – άσε που κάνει και για τα παιδάκια σας.

Λοιπόν: Ο πρώτος δίσκος με παραμύθια που έκανα ποτέ μου, βγήκε το 1979. (Χα, χα, χα… Πόσο χρονών είσαστε μωρά μου;) Τον έκανα ως Ν.Π. κι όχι σαν «Παραμυθάς» και τα δύο παραμύθια δεν είναι δικά μου. Είναι δύο από τα ωραιότερα παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. (Αυτός είναι παραμυθάς όχι αστεία!)  Η μουσική είναι του Σταμάτη του Σπανουδάκη, όπου ως «άνθρωπος-ορχήστρα»  παίζει όλα τα όργανα και είναι και ο ηχολήπτης!!!
Το παραμύθι που θα ανεβάσω σήμερα, έχει τίτλο, «Η καμπάνα με τον μαγευτικό ήχο».  Είναι από τα πιο ευαίσθητα και με βαθιά κρυμένα νοήματα, κάτω από την … «παραμυθένια» επιφάνεια. Σας εύχομαι να τα ανακαλύψετε, γιατί τα παιδάκια που θα το ακούσουν, σίγουρα  θα τα νοιώσουν.
Σας φιλώ
Π.

[audio:http://www.fileden.com/files/2009/9/2/2562339/bell.mp3]

Έγραψε ο Παραμυθάς στην κατηγορία Παραμύθια με ήχο στις16 Μαρτίου 2009

17 Σχόλια στο “Η καμπάνα με τον μαγευτικό ήχο”

      νατασσάκι
      16 Μαρτίου 09 στις 19:55

      Χμμ, σε καλό μας βγήκε που βαρέθηκες να σε βλέπεις, δλδ!
      🙂

      (ήμασταν… τόσο, το ’79, ορίστε μας)

      Το παραμύθι είναι μαγικό, μόλις το άκουσαν και πιτσιρίκια εδώ…
      κι έμειναν μαγεμένα, θέλουν πάλι!
      🙂

      Φιλί

      Μαρία
      18 Μαρτίου 09 στις 13:59

      Ούτε εγώ ήμουν το 79 παραμυθούλη!!!!!
      Φιλιά!
      Σήμερα το πρωί έλεγε για σένα ο κύριος Σοφιανός στην τηλεόραση τα καλύτερα!

      κωστας
      21 Μαρτίου 09 στις 6:25

      Παραμυθα μου μια χαρη μονο.Επειδη πλεον δεν εχω κασετοφωνο για να σε ακουσω ωαλε κι αλλα παραμυθια με ηχο!

      Fwtino_Asteraki
      21 Μαρτίου 09 στις 21:01

      Καλησπερααααα!…
      Πολυ ομορφο το παραμυθακι με πολυ βαθυ συνεσθημα…και μυνημα…Οταν μαχεσαι για κατι θα «τσακιτσεις» πολλες φορες μα σαν τα καταφερεις θα δεις το μεγαλειο του…
      Καμια φορα η σημαντικοτητα ενος επιτευγματος μπορει να μετρηθει οχι απ το ποσο ψηλα η χαμηλα ειναι αλλα απ τι στερηθηκες για να τα καταφερεις…
      Τελος οπου δεν εχει πατησει ανθρωπινο ποδι εκει ειναι τοσο παρθενο και τελειο που μοιαζει μαγικο!

      marilia
      30 Μαρτίου 09 στις 8:54

      Σήμερα είπαμε να ακούσουμε παραμύθι στην ώρα της Γλώσσας…

      καλημεροφιλιά από όλο το ΣΤ2…

      ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΟΥΣΗΣ
      11 Οκτωβρίου 09 στις 16:10

      ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΠΑΡΑΜΥΘΑ. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΧΑΝΣ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΑΝΤΕΡΣΕΝ [ Η ΚΑΜΠΑΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΗΧΟ ], ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΚΜΗΣΤΗΡΕΥΘΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΠΕΙ ΟΥΤΕ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ. ΟΠΟΤΕ ΑΚΟΥΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΕ ΑΡΜΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ, ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΕ ΝΑ ΚΛΑΙΩ, ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΛΕΩ, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΦΩΛΙΑΖΕΙ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΜΕΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΕΙ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ, ΘΑ ΜΟΥ ΔΙΝΑΤΕ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ ΚΥΡΙΕ ΠΙΛΑΒΙΕ ΑΝ ΓΡΑΦΑΤΕ ΣΕ CD ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ [ Η ΚΑΜΠΑΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΗΧΟ ] ΚΑΙ [ Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ ]. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ.

      marilia
      2 Απριλίου 12 στις 11:58

      Τα Πρωτάκια μου δε φημίζονται για την υπομονή τους στα ηχητικά παραμύθια, σ’ αυτά δηλαδή που δεν συνοδεύονται από κάποια εικόνα είτε έντυπη, είτε ψηφιακή. Στο συγκεκριμένο παραμύθι που ακούσαμε σήμερα πρώτη ώρα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. «Κυρία, μ’ αρέσει πολύ η μουσική του!» , ή «Α! Ο κύριος Νίκος!» ήταν μερικές από τις αντιδράσεις τους. Όταν μάλιστα τους είπα για το μεγάλο Δανό παραμυθά, πριν αναφέρω τ’ όνομά του, με ρώτησαν: «Ο κύριος Νίκος έχει γενέθλια σήμερα;» 😀 «Μα, αφού είπαμε, πριν από 207 χρόνια γεννήθηκε!», τους λέω. «Α, τότε ο προπροπροπροπάππους του, τότε που όλοι πετούσαν χωρίς γιλέκο και έφτιαχναν αστέρια!»… :mrgreen:

      Πολύ μ’ αρέσει αυτή η σύγχυση! Πάρα πολύ!!!! Το καταδιασκεδάζω!!!!!!!!! 😀

Σχολιάστε