Χρόνια πολλά Μπίμπιξ

Θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω κάποια post στα απανωτά γενέθλια της κόρης μου, σήμερα, του γιου μου τη Δευτέρα και του blog στις 9 του μήνα.
Σαν σήμερα, λοιπόν, 28 Ιανουαρίου, πριν 35 χρόνια γεννήθηκε η κόρη μου. Ήταν από πολύ νωρίς ζόρικο παιδί!
— Βρομόλογο είπε για πρώτη φορά, στα πέντε της! Ανεβαίναμε μια ανηφόρα με κλειστή στροφή, κι όπως τις περισσότερες φορές κάποιος πετάχτηκε και μας έκοψε. Εγώ, αυτή τη φορά δεν είπα καμιά βρισιά, όπως έκανα συνήθως. Εκείνη, που καθόταν πίσω, περίμενε για λίγο να μ’ ακούσει να λέω την κλασσική βρισιά, κι όταν είδε ότι εγώ δεν λέω τίποτα, με ρώτησε: «Μπούστης, μπαμπά, ε; Μπούστης». Τι να πω! Αφού από μένα το είχε ακούσει. Τόσο καλά δε, που θυμόταν ότι το «ν» και το «π» ηχητικά ακούγεται σαν «μπ». «Βρε τον π…» έλεγα εγώ.
— Μου ζήτησε πρώτη φορά το λόγο για κάτι στα έξι της, και γραπτά μάλιστα, όπως βλέπετε στο ιστορικό κειμήλιο που βάζω εδώ. Πρέπει να σας πω ότι ακόμα μαλώνουμε, χωρίς να ξέρω κι εγώ ακριβώς γιατί.

— Ώτο στοπ έκανε για πρώτη φορά στα επτά της, και μάλιστα σε πούλμαν!!!  Ήταν η πρώτη Κυριακή που μετά το χωρισμό μας με τη μητέρα της, ήμουν στο σπίτι που είχα νοικιάσει χίλια μέτρα πιο μακριά από το δικό της, και τις περίμενα να πάμε για μπάνιο και οι τρεις. Χτυπάει το κουδούνι, ανοίγω και τη βλέπω μόνη της. «Πού είναι η μαμά σου, παιδί μου;» τη ρωτάω. «Σπίτι», μου λέει, «έφυγα μόνη μου γιατί κοιμόταν».  «Τι λες παιδάκι μου;» λέω έκπληκτος. «Και ήρθες όλο τον Περιφερειακό ως εδώ, μόνη σου με τα πόδια! (Έμενα δίπλα στο τελεφερίκ, στο Λυκαβηττό).  «Όχι, μπαμπά, μ’ έφερε ένα πούλμαν». «Τιιιιιιιι;;;;;!!!!!!…» έκανα εγώ στα πρόθυρα εγκεφαλικού. «Τι ‘ναι αυτά που λες παιδάκι μου! Πού βρήκες το πούλμαν;»  Και μου απαντάει πολύ φυσικά: «Μόλις βγήκα από το σπίτι, ήρθε κοντά στο πεζοδρόμιο και σταμάτησε ένα άδειο πούλμαν  και ο οδηγός, με ρώτησε, “πού πας κοριτσάκι;” Κι εγώ του είπα, “στον μπαμπά μου, γιατί χωρίσανε με τη μαμά μου και πάω να τον δω”. Ο οδηγός με ρώτησε πού μένεις, του είπα στο τελεφερίκ, κι εκείνος μου είπε, “ανέβα να σε πάω, γιατί κι εγώ εκεί πηγαίνω να πάρω κάτι τουρίστες” κι εγώ ανέβηκα και κάθισα δίπλα του. Και μετά μου ζήτησε το τηλέφωνο του σπιτιού μας και του το είπα και σε λίγο με άφησε εδώ». Ακόμα και τώρα που το γράφω, 28 χρόνια μετά, χτυπάει η καρδιά μου. Ευτυχώς που ο οδηγός του πούλμαν δεν ενδιαφερόταν για το κοριτσάκι, αλλά για την … ζωντοχήρα! Της τηλεφωνούσε, κάθε τόσο μετά, επί ένα μήνα σχεδόν, για να πάνε για κανένα καφέ!

Τέλος, από τα έντεκά της, όπως βλέπετε και στη φωτογραφία, με τραβάει –έως σήμερα– από τη μύτη. Τι να πεις!… Κόρες!… Τέλος πάντων, για δώρο στα γενέθλιά της, ανεβάζω κάτι εδώ που θ’ ακουστεί για πρώτη φορά δημόσια. Είναι το ελληνικό λαϊκό παραμύθι, «Οι Δώδεκα μήνες», που ετοιμάσαμε πριν λίγες εβδομάδες με τον «μάστορα», αδελφό της, ως δείγμα για μια εκπομπή, που μάλλον θα αρχίσει σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό. Της το αφιερώνουμε και οι δύο. Θα το βρείτε, κάτω από τη φωτογραφία.
Καλό βράδυ και χρόνια πολλά μωρό μου.
Ο μπαμπάς.

[audio:http://boxstr.net/files/6361182_w6ciz/Oi_dwdeka_mines.mp3]

Έγραψε ο Παραμυθάς στην κατηγορία Παραμύθια με ήχο στις28 Ιανουαρίου 2010

13 σχόλια στο “Χρόνια πολλά Μπίμπιξ”

      να-τασσσάκι
      28 Ιανουαρίου 10 στις 0:23

      Να τη χαίρεσαι, (χαζο)μπαμπά! Και να την καμαρώνεις να σε τραβάει -κι απ’ τη μύτη, κι απ’ τα μουστάκια 😉

      (το θυμόμουνα, από πέρσι)

      υγ1. μούτρο από μικρή, ε;
      😀

      υγ2. υπέροχο το παραμύθι!

      Φιλιά!

      dimitrisp
      28 Ιανουαρίου 10 στις 9:29

      χρόνια σου πολλά Μαρία! να είσαι ευτυχισμένη!
      κι εσύ Παραμυθά μας να είσαι γερός να καμαρώνεις την κορούλα σου!
      ΥΓ μοναδική η φωνή του Π. στην αφήγηση…είπαμε εφέτος θα είναι η χρονιά σου!

      Mika
      28 Ιανουαρίου 10 στις 10:00

      Σου εύχομαι ολόψυχα να την βλέπεις ευτυχισμένη!!!!
      Να ξεχειλίζει η αγάπη και το καμάρι σου για αυτήν όπως το ένιωσα τώρα μέσα από αυτό το κείμενο…

      Μαρία Χρόνια Πολλά!!!!!!Να χαίρεσαι για τον υπέροχο μπαμπά σου!

      και να έχετε μια υπέροχη μέρα…!!!

      marilia
      28 Ιανουαρίου 10 στις 12:36

      Χρόνια πολλά μεγάλη αδερφή!!! 😀 Πολύχρονη, χαρούμενη, ευτυχισμένη και ό,τι άλλο! 😉

      σνουποφιλί σβουριχτό

      Καραπιπέρης Γιάννης
      28 Ιανουαρίου 10 στις 19:58

      Πολύχρονη Μαρία, να χαίρεσαι τον ‘Παραμυθο-Μπαμπά’ σου κι εκείνος να χαίρεται το μικρό του κοριτσάκι ! Κι ας ‘μαλόνετε’ που και που, αλλιώς δε θα είχε νόημα !

      Fwtino_Asteraki
      29 Ιανουαρίου 10 στις 3:05

      ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ και καλα να ειναι/είστε πάντα καλά ευτήχισμένοι και χαρούμενοι με πολλά χαμόγελα και μπόλικη αγάπη! 🙂

      Πολή τέλια όλα τα παραπάνο!Ελπίζο μόνο να μην κόλησα τίποτα και γω απ τα παραπάνω!χιχι!

      Ε ναι έτσι είναι τα παιδάκια όλα τα ακούνε και τα “καλύτερα” τα μαθαίνουν!
      Τώρα περί bus πάντα προσοχή!! 😀

      Καληνύχτες και καλό ξημέρωμα να έχουμε και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑ!!
      Υ.Γ. περι ραδιοφόνου αναμένουμε! χιχι! 😀

      Μάκιαααααααα πολλά πολλά και αγκαλίτθεθε! 🙂

Σχολιάστε