Το γρηγορότερο, το βαρύτερο και το πιο απαραίτητο…

storyteller-gro2Η maria και η amalia με συγκίνησαν με όσα γράφουν στα σχόλιά τους στο τελευταίο post. Έτσι, βλέποντας ότι την κατηγορία ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜE ΗΧΟ την έχω παραμελήσει, αποφάσισα να βάλω ένα από αυτά τα παραμύθια που εννοεί η amalia, μια και τελευταία έχω βρει τις τρεις από τις έξι κασέτες. Ολόκληρος ο τίτλος του παραμυθιού, είναι: Το γρηγορότερο, το βαρύτερο και το πιο απαραίτητο πράγμα στον κόσμο. Πατήστε το «κουμπάκι» κάτω αριστερά…
Σας φιλώ όλους.
Καληνύχτα.
Π.

Get the Flash Player to see the wordTube Media Player.

Έγραψε ο Παραμυθάς στην κατηγορία Παραμύθια με ήχο στις22 Ιανουαρίου 2009

15 Σχόλια στο “Το γρηγορότερο, το βαρύτερο και το πιο απαραίτητο…”

      νατασσάκι
      23 Ιανουαρίου 09 στις 1:10

      το άκουσα για «παραμύθι πριν τον ύπνο»…

      (και ξέρεις κάτι; Δε θυμάμαι πόσα χρόνια είχε να μου πει κάποιος παραμύθι για να κοιμηθώ!)

      Καλό βράδυ λοιπόν, αγαπημένε Παραμυθά
      Φιλιά 🙂

      Fwtino_Asteraki
      23 Ιανουαρίου 09 στις 1:56

      Γεια σε ολα τα παραμυθοπαιδακια!!χιχι!Πολυ ομορφο το παραμυθακι Φιλαρακι μου πολυ ξυγιμενο αν το σκεφτεις λιγακι εχει και κομματια απο παλιαοτερα χρονια χιλιαδες χρονια πριν κι ομως εχουν εφαργμογη ακομα και σημερα…
      Ακομα δειχνει πως ο βλακας ειναι μονος αυτος που εχει το κομπλεξ ανωτερωτητας…Και πως ακομα και ο «βλακας» μπορει να «φυλαει» την εξυπναδα του για την καταληλη στιγμη..Τελος ειναι φανερο πως ολοι μας μπορουμε να μαθουμε πολλα πραγματα απο ολους γυρο μας οτι και αν ειναι αυτοι οτι και αν κανουν…Ειτε ειναι πλουσιοι ειτε οχι…Οι δεσμοι τις οικογενειας ειναι και πρεπει να ειναι τοσο στενοι ωστε να νοιαζομαστε τοσο πολυ ο ενας για τον αλλον…Και τελος πολλες φορες ειναι καλυτερα να αργεις να πεις την τελευταια σου λεξη..Δεν εισαι ουτε ητιμενος ουτε χαζος ουτε οτιδηποτε αλλο αν κανεις ενα βημα πισω και «επιτεθεις» με πιο σκεφτηκες κινησεις…
      Παραμυθοφιλαρακι μου το τελος..ηταν τοσο μα τοσο ιδιο..ακουσα το παραμυθακι 2φορες ως τωρα..στο τελος δεν ηξερα ποιος ειναι ποιος!!Χιχι..Σε ευχαριστωωωω..

      Καληνυχτα και ονειρα γλυκα σε ολους
      Φιλακια πολλα πολλα και αγκαλιτθες…

      Fwtino_Asteraki
      23 Ιανουαρίου 09 στις 1:59

      Υ.Γ. Η γιαγια μου λεει στο τελος…»και ζησαν αυτοι καλα και ειμασταν και μεις εκει και φορουσαμε παπουτσι απο χαρτι και πιασε πολυ βροχη και λιωσαν τα παπουτσια μας»(εκει πρεπει να σταματουσε αν θυμαμαι καλα) Ειχα πολλα χρονια να το θυμηθω αυτο δεν ξερω απο που προεκειψε ειναι ομοφο ομως..

      amalia
      23 Ιανουαρίου 09 στις 11:12

      Να και κάτι που ξεχνάμε τρέχοντας σαν παλαβοί στην τρελοζωή μας:
      ένα και μόνο παραμυθάκι πόσα μυστικά κρύβει και πόσο ζεστά ντύνει την ψυχή μας!
      (σαν ποίημα ακούστηκε αυτό.Είναι φαίνεται απο την πολύ χαρά μου που σε βρήκα.)
      Ένα χαρούμενο φιλί σου στέλνω παραμυθά μου και μια ζεστή ζεστή αγκαλιά.

      Fwtino_Asteraki
      23 Ιανουαρίου 09 στις 16:18

      Καλησπερα σε ολους!
      Εχω ακουσει το παραμυθακι τουλαχιστον 5φορες…Οσο περισσοτερο το ακους τοσα περισσοτερα ανακαλυπτεις..
      Βασικα μου εκανες εντυπωση πως ο Βασιλιας ηθελε να παντρευτη την κορη του «χαζουλικου» αδερφου..Ξερω ειναι παραμυθακι,απλα μου κανε εντυπωση η διαφορα τις ηλικιας..Ναι θα μου πειτε τα παλιοτερα χρονια καπως ετσι ηταν αλλα..Εσεις τι λετε για αυτο?
      Δευτερον..ο Βασιλιας ειναι Βασιλιας,αλλα ειναι αυστηρος σοβαρος μα οχι κακος!!Ειναι δικαιος και οχι αδικος..Καπως ετσι δεν ειναι και σημερα?Ταυτοχρονα ομως ο ενας αδερφος δεν τον σεβεται σας θυμιζει τιποτα??
      Τελος ειναι φανερη η ισορροπια της φυσης!Ενας αδερφος ειναι εξυπνος και ο αλλος λιγακι χαζουλης..Μα λεει μετα γι την κορη του χαζουλικου οτι ειναι πολυ εξυπνη και ομορφη…Εκει εξισσοροπειτε η «αδικια»χιχι..
      Και ο φτωχος δεν σημαινει οτι ειναι και χαζος….
      Αυτα για την ωρα
      Φιλακια πολλα πολλα σε ολους και αγκαλιτσες!

      Ροζαλία
      24 Ιανουαρίου 09 στις 8:26

      Πωπω! Τι μας θυμίσατε! Τις κασσέτες του Παραμυθά τις είχαμε «λιώσει» με τις ξαδερφούλες μου από τις πολλές φορές που τις είχαμε ακούσει. Δεν τις ακούγαμε μόνο, παίζαμε και τα παραμύθια με παντομίμα, γιατί εννοείται ότι τα ξέραμε απ’ έξω.
      Νομίζω ότι το αγαπημένο μου ήταν το παραμύθι με τα καλάμια που έγιναν φλογέρες που έλεγαν «ω τι γαϊδουρίσια αυτιά, που’χει ο γιος του βασιλιά!»

      Παραμυθομεγαλωμένη
      24 Ιανουαρίου 09 στις 21:43

      Όλα ένα κι ένα…μα η δικές μου αδυναμίες είναι η «Πετρόσουπα» και το «Ο ένας πιο χαζός από τον άλλο». Το πρώτο το έχω χρησιμοποιήσει για να διδάξω στα νήπια την αξία της συνεργασίας και το δεύτερο έρχεται στο μυαλό μου κάθε φορά που κολλάω σε κάποιο εμπόδιο και του δίνω διαστάσεις μεγαλύτερες από όσες έχει. Σκέφτομαι πόσο απλό θα είναι αν μπω στη διαδικασία να το δω ως «απλό», ή από άλλη οπτική γωνία. Γιατί σχεδόν πάντα δημιουργούμε μόνοι μας τα δεσμά μας. Τέλειο το ποστ.Έχω σώσει κι εγώ κασσέτες και τις φυλάω ως κόρη οφθαλμού σε ένα κουτί, παρέα με κάποια επεισόδια της Candy-Candy και του Μικρού σπιτιού στο λιβάδι. Οι στιγμές που ταξίδευα αγκαλιά με το κασσετοφωνάκι κολλημένο στο αυτί είναι από τις πιο ζωντανές και αναλλοίωτες στη μνήμη μου. Όσοι γνώρiσαν τον Παραμυθά μόνο μέσα από εκείνες την κασσέτες νομίζω πως αποτελούν ένα ξεχωριστό κοινό. «Αλλιώτικα» συνδεδεμένο με τον Παραμυθά.
      Είδαμε πολλά όμορφα όνειρα χάρη σε σένα και σε ευχαριστούμε!!!

      Theogr
      25 Ιανουαρίου 09 στις 7:32

      Καλημέρα. Πήρα το θάρρος να σου απονείμω ένα βραβείο. Εάν θέλεις πέρνα από το blog μου να το παραλάβεις. Καλή Κυριακή.

      Μαρία
      27 Ιανουαρίου 09 στις 12:51

      Ευχαριστούμε πολύ παραμυθούλη χαίρομαι που σε συγκίνησα! θα το ακόυσω το βράδυ να κοιμηθώ γλυκά! φιλάκια!

      katrin
      9 Φεβρουαρίου 09 στις 2:09

      εκανα chat με μια φιλη κ ξαφνικα μου στελνει αυτο το site!Καταλαβα αμεσως τι ειναι γιατι, ενω εχουνε περασει περιπου 7 χρονια απο τοτε που σταματησα να ακουω τα παραμυθια απο τις 6 κασετες, ακομα κ τωρα καθομαστε κ λεμε ατακες απ αυτα!!(πχ. στο ποταμι να πας!Εδω ερχονται οσοι εχουν λεφτα κ πληρωνουν)!
      Τα ακουγα συνεχεια μεχρι που τα ειχα μαθει απ’ εξω!
      Εβαλα τωρα να ξανακουσω κ μου εφερε παιδικες αναμνησεις(καλα, 18 ειμαι τωρα αλλα εχει περασει καιρος απο τοτε που τα ακουσα τελευταια φορα)…
      Τα αγαπημενα μου παραμυθια ητανε «η μαγικη κατσαρολα»και «οι πιο τεμπελιδες αδρες στον κοσμο»
      Απλα, ευχομαι οτι καλυτερο κ να ξερεις αγαπημενε παραμυθα, οτι η φαντασια μου μεγαλωσε χαρη στα παραμυθια που ακουγα καθε βραδυ(ακομα κ οταν πηγαινα κατασκηνωση, με φορητο κασετοφωνο)!…

      ploumi
      5 Ιουλίου 09 στις 3:18

      ΨΑΧΝΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΙΡΑ 12 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΚΛΙΠΑΡΩ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΒΡΩ ΣΤΟ INTERNET ή σε κάποιο κατάστημα για να τα αγοράσω. Ευχαριστώ πολύ για οποιαδήποτε απάντηση.

Σχολιάστε