Μια συνέντευξη ως Παραμυθάς και bloger!

Πριν ένα- ένάμιση μήνα,  κυκλοφόρησε από το ΒΗΜΑ ένα άλμπουμ με 80 συνεντεύξεις που είχαμε δώσει πριν μερικά χρόνια διάφοροι. Δεν έχει σημασία ο τίτλος του άλμπουμ. Ο ένας λόγος που ανεβάζω εδώ  τις δύο σελίδες που μου αφιερώνει το άλμπουμ -και συγνώμη που εκμεταλεύομαι το χώρο για ένα είδος αυτοπροβολής- είναι που μου αρέσει όπως παρουσιάστηκαν από τη δημοσιογράφο Δέσποινα Λάδη αυτά που είπα. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι για πρώτη και μοναδική φορά ως επάγγελμά μου δεν αναφέρεται ούτε ηθοποιός, ούτε συγγραφέας, ούτε παραγωγός και σκηνοθέτης τηλεόρασης, αλλά “Παραμυθάς” και “Μπλόγκερ”! Χα, χα, χα… Εξαιρετικό! Ο τρίτος και τελευταίος λόγος είναι η φωτογραφία που μου έβγαλε η φωτογράφος Ιδρα Πάρντος και όπου είμαι… έτσι όπως είμαι και με διασκεδάζω. Πρώτα σας έχω σκανάρει τη σελίδα με τη συνέντευξη και μετά εκείνη με τη φωτογραφία.
Καλή εβδομάδα.
Π.

Έγραψε ο Παραμυθάς στην κατηγορία Γενικά στις15 Ιανουαρίου 2012

6 σχόλια στο “Μια συνέντευξη ως Παραμυθάς και bloger!”

      gerasimos
      15 Ιανουαρίου 12 στις 20:13

      Mου άρεσαν τα όσα είπατε περί φόβου. Ζούμε νομίζω σε μια εποχή φοβική. Εξ ου και οι εμμονές με τα ‘προσωπικά μας δεδομένα’ και όσα άλλα γραφικά (κατ΄εμέ). Ίσως φοβόμαστε και τη σκιά μας επειδή έχουμε (ή νομίζουμε ότι έχουμε) χάσει την παιδική αθωότητά μας…

      Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης
      15 Ιανουαρίου 12 στις 20:34

      “Για αυτό είναι σημαντικό να κρατάμε “ζωντανό” το παιδί μέσα μας. Το βασικό χαρακτηριστικό ενός παιδιού είναι ότι βλέπει τα πράγματα με αθωότητα. Και αθωότητα σημαίνει έλλειψη φόβου.”

      Κρατάω αυτό και “κλέβω” την φωτό. Όμορφο και διακριτικό χαμόγελο!!!

      Φιλί και ευχές από καρδιάς για μία όμορφη εβδομάδα φίλε μου!!

      δημήτρης
      16 Ιανουαρίου 12 στις 22:35

      είναι πραγματικά από τις συνεντεύξεις που σου αφήνουν κάτι…
      Ξεχωρίζω δυο σημεία:
      α.Γνώθι σαυτόν δε σημαίνει “μάθε ποιος είσαι και τελείωσες”.
      β.Είναι πολύ μεγάλη δυστυχία να θέλεις να είσαι κάποιος.
      γ.Φιλιά 🙂

      amalia
      17 Ιανουαρίου 12 στις 20:15

      Μα να είναι ακριβώς έτσι,μα ακριβώς!!Κι ας είναι κάποιες φορές τόσο δύσκολο να είμαι και να παραμένω εγώ.Τόσο δύσκολο!!
      Ευχαριστώ

Σχολιάστε