Ο Ωκεανός και το μικρό ψαράκι
Επειδή κάποια από τα σχόλιά σας μου έδωσαν την εντύπωση ότι σας άρεσε η ιστορία του Χότζα με την κούκλα από αλάτι, λέω να σας πω σήμερα κι άλλη μια τέτοιου είδους; δηλαδή κάπως… βαριούτσικη.
Μια φορά, ρώτησε τον Χότζα ένας μαθητής του: «Εσύ δάσκαλε, που είσαι πιο σοφός από μένα, μπορείς να μου πεις πού μπορώ να βρω τον Θεό;»
Ο Νασρεντίν, κοίταξε με συμπόνια τον μαθητή του και του απάντησε: “Θα σου πω την ιστορία του μικρού ψαριού που έψαχνε το
ν Ωκεανό και ό,τι καταλάβεις, κατάλαβες”.
Κάποτε, ένα μικρό ψαράκι του Ωκεανού, είδε από μακριά ένα μεγάλο ψάρι να περνάει και του φώναξε: “Συγνώμη, εσύ που είσαι πιο μεγάλος από μένα, μπορείς να μου πεις πού μπορώ να βρω αυτό το πράγμα που λέγεται Ωκεανός;” Και το μεγάλο ψάρι απάντησε: “Ο Ωκεανός είναι εδώ ακριβώς που βρίσκεσαι τώρα”. “Τι; Αυτό είναι ο Ωκεανός; Μα αυτό είναι νερό! Εκείνο που ψάχνω εγώ, είναι ο Ωκεανός”, είπε απογοητευμένο το μικρό ψάρι και απομακρύνθηκε κολυμπώντας γρήγορα για να ψάξει κάπου αλλού κι έτσι δεν άκουσε το μεγάλο ψάρι που του φώναξε: “Σταμάτα να ψάχνεις μικρό ψαράκι. Δεν χρειάζεται να ψάξεις. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κοιτάξεις!”.
Κι αφήνοντας το μαθητή του με το στόμα ανοιχτό, ο Χότζας σηκώθηκε και ξεκίνησε για το σπίτι του.
Καλό βράδυ.
Π.
11 Σχόλια στο “Ο Ωκεανός και το μικρό ψαράκι”
koptoraptou
8 Αυγούστου 07 στις 11:14Αχ και να΄’ξερες πόσα τέτοια… ψάρια υπάρχουν. Που κοιτάνε και δεν βλέπουν. Αλλά μην το ‘χεις κι εύκολο. Τις καλημέρες μου!
maria
8 Αυγούστου 07 στις 11:16Τέλειο!
natassaki
8 Αυγούστου 07 στις 14:06Πολλά ψαράκια μαζευτήκαμε, θαρρώ… 😉
Καλημέρα, παππού-Παραμυθά μου! 🙂
Niemandsrose
8 Αυγούστου 07 στις 19:47Στα λόγια μέσα κολυμπώ
κι είμαι πλεγμένη λέξεις.
Ψάρι από δίχτυ και νερό
που βγήκες να ψαρέψεις.
Κάπου τελειώνει ο βυθός
κι η θάλασσα έχει άκρη.
Τ’ απέραντο που δόξασα
μια στάλα αυταπάτη.
Καρέλλεν
8 Αυγούστου 07 στις 20:33Παραμυθά μας, σε παρακαλώ να μας προσφέρεις κι άλλες τέτοιες ιστορίες, “βαριούτσικες” και εξαιρετικές! Η αλληγορία και αυτού του παραμυθιού κρύβει υπέροχα την μεγάλη αλήθεια. Ας δούμε το θαύμα γύρω μας με μάτια ανοιχτά.
Kostis
9 Αυγούστου 07 στις 9:08Εξαιρετική ιστορία.
Και θα συμφωνήσω με την “Καρέλλεν”… το θαύμα είναι γύρω μας. παντού. αρκεί να κοιτάξουμε….κι όχι να ψάξουμε.
Καρέλλεν
9 Αυγούστου 07 στις 11:57Χαίρομαι πολύ που ο Παραμυθάς μας δίνει τέτοιες αφορμές για σκέψη. Ο “Ωκεανός” της δημιουργίας, το θαύμα της ύπαρξης βρίσκεται παντού. Από την στιγμή που διάβασα αυτή την ιστορία αναλογίζομαι πόσοι από εμάς αναζητούμε μάταια μια λύτρωση, χωρίς να αποφασίζουμε να δούμε το θαύμα να ξετυλίγεται κάθε στιγμή καθώς μεγαλώνει π.χ. ένα παιδί, χωρίς να διακρίνουμε την κρυμμένη ομορφιά του κόσμου αυτού. Συγγνώμη αν κούρασα. (Μια μικρή διόρθωση: είμαι ο Καρέλλεν. Γειά σου Κωστή!)
αγγελόσκονη
9 Αυγούστου 07 στις 12:13🙂 καλημέρα…έχω διαβάσει άπειρες ιστορίες του Χότζα…μικρή γελούσα σε όλες,όσο μεγάλωνα γελούσα σε λιγότερες,τώρα πια δεν γελάω σε καμία και απλά κουνάω το κεφάλι…
Kostis
9 Αυγούστου 07 στις 13:23ουπς… συγγνώμη Καρέλλεν!!!
rodoula-kelly
9 Αυγούστου 07 στις 20:37be silent and watch…………..
Just watch……..
φιλιά και καλό σας βράδι.
marilia
8 Αυγούστου 07 στις 9:51Χμ…
Καλημέρα!