Η Κουκουτσοανήσυχη

Όπως θα θυμάστε πριν λίγο καιρό είχα βάλει ένα βίντεο “πιλότο” για μια σειρά που είχα σκεφτεί για μικρά παιδιά με τον γενικό τίτλο, ¨ΤΑ ΚΟΥΚΟΥΤΣΙΑ“. Εκτός από τον “πιλότο” την πρότασή μου τη συνόδευαν και άλλες δύο ιστορίες με το σενάριο και τα βασικά σχέδια. Σήμερα δείτε την πρώτη ιστορία. Είναι για παιδιά που από πολύ μικρά έχουν έχουν διάφορες φοβίες.
Καλό μήνα. καλή εβδομάδα και γενικώς όλα καλά.
Σας φιλώ.
Π.

 

koyan1.jpg

Η Κουκουτσοανήσυχη ζούσε σ’ ένα μεγάλο ροδάκινο. Ανησυχούσε διαρκώς και για τα πάντα. Ήταν τόσο ανήσυχη μη πάθει κάτι το σπίτι της που είχε βάλει γύρω-γύρω ξύλα να το προφυλάξει. Είχε πάντοτε τα παράθυρα κλειστά και φυσικά η πόρτα της είχε τρία λουκέτα.

koyan2.jpg

Επίσης, το βράδυ κοιμόταν πάντα με κράνος γιατί ανησυχούσε μη τυχόν και πέσει κάτι στο κεφάλι της και την ξυπνήσει και είχε πάντοτε ένα ποτήρι νερό κοντά της γιατί ανησυχούσε μη διψάσει.

koyan3.jpg

Το πρωί έβαζε στο τραπέζι ό,τι μπορείτε να φανταστείτε γιατί ανησυχούσε μην πεινάσει αργότερα και έτρωγε πολύ μέχρι που πρηζόταν η κοιλία της.

koyan4.jpg

Μετά ντυνόταν να πάει να συναντήσει την φίλη της την Κουκουτσοωραία. Έπαιρνε όμως πάντα μαζί της , δύο τσάντες μήπως χάσει την μία, ομπρέλα μήπως βρέξει, κασκόλ μήπως κρυώσει ο λαιμός της, και παλτό για να μην κρυώσει κι ας είχε έξω ήλιο.

koyan5.jpg

Στη στάση του λεωφορείου πήγαινε πάντα πολύ νωρίς γιατί ανησυχούσε μήπως χάσει το λεωφορείο και περίμενε έτσι φορτωμένη για πολύ ώρα, γιατί η Κουκουτσοχώρα ήταν τόσο μικρή που είχε μόνο ένα λεωφορείο την ημέρα. Και ενώ όλα τα κουκούτσια πήγαιναν παντού με τα πόδια, μόνο η Κουκουτσοανήσυχη έπαιρνε το λεωφορείο, επειδή ανησυχούσε μήπως κουραστεί.

koyan9.jpg

Η Κουκουτσοωραία είχε δοκιμάσει πολλές φορές να της πει να μην κουβαλάει όλα αυτά τα άχρηστα πράγματα. «Άλλη φορά θα πας στα μαγαζιά μόνη σου, περπατάς σαν την χελώνα, εγώ βιάζομαι και εσύ με καθυστερείς, με όλα αυτά που με κουβαλάς». Η Κουκουτσοανήσυχη, όμως, δεν καταλάβαινε τίποτα.

koyan7.jpg

 

Εκεί που περπατούσαν συνάντησαν τον Κουκουτσοπλακατζή που ήταν το πιο σοφό κουκούτσι της Κουκουτσοχώρας. Αγαπούσε όλα τα κουκούτσια και έκανε πάντα έξυπνες πλάκες, γι’ αυτό και τον φώναζαν Κουκουτσοπλακατζή. «Πάλι φορτωμένη, πάλι φορτωμένη; Πες μου για πιο πράγμα ανησυχείς; Πρέπει να ξέρεις ότι στη Κουκουτσοχώρα ότι και να συμβεί υπάρχει πάντα ένα κουκούτσι να σου δώσει μια ομπρέλα αν βρέξει, ένα παλτό αν κρυώσεις, μια τσάντα αν δεν έχεις, κι ένα κασκόλ αν φυσάει. Τι τα θες όλα αυτά που κουβαλάς λοιπόν;»

koyan8.jpg

Όταν η Κουκουτσοανήσυχη γύρισε σπίτι της, κάθισε εξαντλημένη από το κουβάλημα όλων αυτών των άχρηστων πραγμάτων στην πολυθρόνα και άρχισε να σκέφτεται αυτά που της είπε ο σοφός Κουκουτσοπλακατζής. «Νομίζω πως έχει δίκιο», σκέφτηκε, «και μου φαίνεται πώς και όλες οι ανησυχίες μου είναι άχρηστες». Ένοιωσε σαν να ξαλαφρώνει από κάτι. Είχε πάψει να ανησυχεί, δηλαδή να πάψει να φοβάται. Γιατί η ανησυχία είναι φόβος και ο φόβος είναι βάρος στην καρδιά. Κι έτσι η Κουκοτσοανήσυχη χαμογέλασε και πήγε να κοιμηθεί χωρίς να βάλει κράνος αφού έφαγε πολύ ελαφριά.

koyan6.jpg

Την άλλη μέρα η Κουκοτσοανήσυχη τηλεφώνησε στην Κουκουτσοωραία και την παρακάλεσε να έρθει να την πάρει να πάνε στα μαγαζιά. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την έκπληξη τής Κουκουτσοωραίας όταν φτάνοντας στο σπίτι τής Κουκουτσοανήσυχης την βρήκε χαρούμενη και ξυπόλητη, χωρίς καμιά ανησυχία στα μάτια της να την περιμένει στην πόρτα. «Είμαι έτοιμη, βάζω μόνο τα παπούτσια μου και φεύγουμε. Μόνο σε παρακαλώ μη με ξαναφωνάξεις Κουκουτσοανήσυχη. Από εδώ και μπρος θα με λένε Κουκουτσοανέμελη».

Έγραψε ο Παραμυθάς στην κατηγορία Τα κουκούτσια στις2 Οκτωβρίου 2007

16 Σχόλια στο “Η Κουκουτσοανήσυχη”

      natassaki
      2 Οκτωβρίου 07 στις 21:16

      Χα, χα..
      Η Κουκουτσοανήσυχη που στο τέλος έγινε Κουκουτσοανέμελη!

      Πολύ καλό παππού-Παραμυθά μου-και πάνω στην ώρα: εκτυπώνεται και θα διαβαστεί για καληνυχτο-ιστορία! 😉

      Φιλιά πολλά.

      elafini
      3 Οκτωβρίου 07 στις 15:00

      διδακτικότατο…και κυρίως για εμάς τους μεγάλους κουκουτσοανήσυχους…καλό μήνα Παραμυθά 🙂
      (αυτή η κουκουτσοωραία πολύ μου άρεσε)

      cuentos_nat
      3 Οκτωβρίου 07 στις 15:12

      Αγαπημένε μου παραμυθά, υπάρχει η Κουκουτσοχώρα?
      Γιατί νομίζω οτι είναι μία ουτοπία? Κανείς δεν βοηθάει κανέναν.
      Ωραία η ιστορία αλλά μόνο για να ελπίζουμε…
      Δεν είμαι απαισιόδοξη, απλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
      καλησπέρα

      Θεοδώρα
      3 Οκτωβρίου 07 στις 15:37

      Πάρα πολύ ωραία ιστορία Παραμυθά μου.
      Με την ευκαιρία να σας συστηθώ: Κουκουτσοαγχωμένη!!!

      Φιλιά πολλά

      Vanda
      3 Οκτωβρίου 07 στις 18:06

      “Είναι για παιδιά που από πολύ μικρά έχουν έχουν διάφορες φοβίες.”

      Και που μεγαλώνοντας, μεγαλώνουν και πληθαίνουν οι φοβίες τους… :S

      ριτσα μασουρα
      3 Οκτωβρίου 07 στις 20:18

      Νικο μου, τα παιδιά πρεπει απο νωρίς να ξεφευγουν απ τους φόβους. Εγω γέρασα και ακομη φοβάμαι, για να μη σου πω ότι φοβάμαι όσο ποτε στο παρελθόν
      ομορφο κειμενο, ομορφη ιστοριούλα

      despina
      3 Οκτωβρίου 07 στις 22:28

      ….. Ηθελα να πω ακριβώς αυτό που έγραψε η Vanda λίγο πιο πάνω.
      Επειδή τα “μικρά παιδιά” που λένε-βλέπουν πάντα την αλήθεια, η ανηψιά μου, πριν λίγα χρόνια, αποφάσισε μια μέρα να με φωνάζει “κυρία ανήσυχη”, αφού άκουγε πολύ συχνά την μαμά της και αδελφή μου να λέει μιλώντας στο τηλέφωνο μαζί μου: ..μην ανησυχείς….
      Καμιά φορά όμως, και εμείς τα “μεγάλα παιδιά”, με κάτι τέτοια παραμύθια, βρίσκουμε αφορμή να σκεφτούμε τα πράγματα με πιο αγνή ματιά…
      Γι’ αυτό λοιπόν, καλέ μας Παραμυθά, να είσαι σίγουρος πως εκείνα τα παιδιά που μεγάλωσαν με τις ιστορίες σου, συνεχίζουν να μεγαλώνουν ακόμα, και πάντα θα έχουν ανάγκη από μια κουβέντα, μια ιστορία, μια συμβουλή, για να προχωρήσουν παραπέρα.

      nellinezi
      4 Οκτωβρίου 07 στις 20:38

      Επειδή τυγχάνει να είμαι και νηπιαγωγός ( και πολλά άλλα …από τρελοκαμπέρω ως πονοψυχιάρα κι από ονειρομοδίστρα ως φαντασιόπληκτη….) ομολογώ ότι το παραμύθι είναι πολύ μέσα στα παιδιά αυτής της ηλικίας. Ό,τι πρέπει. Απλό , κατανοητό και με ωραίο τέλος. Α! Και με σούπερ εικόνες! Ό,τι ζητούν τα παιδιά δηλαδή!
      Να κάνω και μια ερώτηση άσχετη; Που μπορεί να επικοινωνήσει κανείς προσωπικά μαζί σας ; Υπάρχει κάποιο email; Σας έχουμε μια πρόσκληση!
      Καλησπέρα σας και χάρηκα πολύ:))

Σχολιάστε